Zdradzieckie, antypolskie decyzje socjaldemokratów przy współpracy z konserwatystami
Dzisiejsi socjaldemokraci Litwy będący bezpośrednimi spadkobiercami litewskich komunistów współpracujących ze Stalinem są mocno antypolscy. Będąc kilkukrotnie u władzy pokazali to antypolskie oblicze aż nadto.
- W 1994 roku zabronili ZPL starować pod własną nazwą w wyborach.
- Rok później w 1995 roku, po reformie terytorialnej, która była antypolskim krokiem, samorządy zostały wyeliminowane z procesu zwrotu ziemi i sprawy te przekazano w gestię powiatów.
- W tym samym 1995 roku przyjęto Ustawę o języku państwowym, zgodnie z którą wszelkie napisy w Republice Litewskiej mogą być umieszczane wyłącznie w języku państwowym. Ustawa ta naruszyła Traktat polsko – litewski i konwencje międzynarodowe.
- Następnie w 1996 roku na mocy ustawy o przyłączonych terytoriach powstało tzw. wielkie Wilno. Do stolicy zostało dołączonych kilkadziesiąt miejscowości podwileńskich zamieszkałych w większości przez ludność polską. Doszło w ten sposób do najbardziej haniebnej decyzji w najnowszej historii państwa litewskiego uderzającej w restytucję ziemi.
- Również decyzją socjaldemokratów w 1996 roku ustanowiono zawyżony próg wyborczy dla mniejszości, aby utrudnić Polakom startowanie w wyborach.
To tylko kilka z wielu przykładów, które pokazują prawdziwe, antypolskie oblicze socjaldemokratów, którzy tak jak konserwatyści zwalczają polskość.
Jak widać nieprzypadkowo więc jeden z socjaldemokratów, niejaki Duchnevič, naznaczony przez landsbergistów na mera, haniebnie i bezczelnie, z wielką butą i arogancją zaatakował w mediach ambasadora Polski. Stało się to tuż po polskim, rodzinnym Zlocie Turystycznym ZPL i AWPL w Bieliszkach, z trzema tysiącami uczestników, w którym ambasador brał udział. Hańba dla sprzedawczyka, socjaldemokraty Ducneviča – sługusa i marionetki konserwatystów.
PEŁNY PROGRAM WYBORCZY AKCJI WYBORCZEJ POLAKÓW NA LITWIE – ZWIĄZKU CHRZEŚCIJAŃSKICH RODZIN NA SEJM RL 2024
Pobierz:
Wylosowano numery list wyborczych. „Siedemnastka” dla AWPL-ZChR
W poniedziałek 19 sierpnia Główna Komisja Wyborcza rozlosowała w Sejmie numery list wyborczych wśród partii politycznych, które wezmą udział w wyborach parlamentarnych, które odbędą się 13 października tego roku.
Numer 17. przypadł Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związkowi Chrześcijańskich Rodzin. W imieniu partii numer wylosował Waldemar Urban, wiceprezes AWPL-ZChR.
Ceremonię losowania numerów zorganizowała Główna Komisja Wyborcza. Losowanie odbyło się w sali konferencyjnej w Sejmie.
O komentarz poprosiliśmy Waldemara Tomaszewskiego. „Nie numer jest najważniejszy, a zaufanie wyborców, praca, dobrze przeprowadzona kampania przedwyborcza, ale jednak numer ma swoją symbolikę” – powiedział dla portalu L24.lt lider ZPL i AWPL.
Tomaszewski upoważnił Waldemara Urbana do procedury losowania, gdyż ma „dobrą rękę do numerów”: podczas przedostatnich wyborów wylosował dla partii numer pierwszy, a teraz numer ostatni, czyli 17-ty. Zdaniem naszego rozmówcy przy takim umiejscowieniu na listach wyborczych, na których znajduje się przecież sporo ugrupowań, numer pierwszy czy ostatni daje określone zalety w agitacji, a później pomaga w analizowaniu biuletynu wyborczego.
„17 to przede wszystkim symbol młodości, kto by nie chciał mieć 17 lat? – zażartował europoseł, dodając, że 17 to również symbol perspektywy. „Na liście mamy najmłodszego z kandydatów wszystkich partii 20-letniego Norberta Urbanowicza z Polskiego Zespołu Artystycznego Pieśni i Tańca „Wilia“ i ogólnie rzecz biorąc mamy sporo osób młodych” – mówił.
Fakt, że AWPL-ZChR otrzymała ostatni numer na listach wyborczych, czego wielu nie chce, skomentował w ten sposób: „Nasi wyborcy, nasi zwolennicy w absolutnej większości dobrze znają Ewangelię, tam na ten temat też jest podkreślone, że – Kto jest ostatni, może być pierwszy i ufamy, że tak właśnie będzie. Może nie zdobędziemy największej liczby głosów wśród wszystkich partii uczestniczących w wyborach, ale są duże szanse na określone liderstwo, takie jak zwycięstwo w dwóch okręgach jednomandatowych już w pierwszej turze, czy zebranie największej ilości głosów w niektórych okręgach – możemy takie określone rekordy pobijać.
Od wyborów w 2020 roku, gdy w wyborach do Sejmu AWPL-ZChR zdobyła około 4,8 proc. głosów, tendencja poparcia dla tej partii jest zwyżkowa. W wyborach samorządowych w 2023 roku było o 1/10 więcej głosów: w roku 2019 partia zdobyła 5 proc., natomiast w 2023 roku 5,5 proc. poparcia, podobnie w wyborach do PE, gdzie w 2019 roku poparcie było na poziomie 5,2 proc., a w 2024 roku wyniosło 5,7 proc. Jeśli ta tendencja utrzyma się w zbliżających się wyborach parlamentarnych, można prognozować, że AWPL-ZChR zdobędzie wyraźnie ponad 5 procent głosów.
„Cieszymy się, że udało się przy ogromnym wysiłku organizacyjnym wystawić pełną 141-osobową listę kandydatów, w większości z polskiej społeczności, ale też innych mniejszości narodowych, są z nami też osoby litewskiej narodowości. Pokazujemy jedność wspólnotową, ale też jedność organizacyjną, gdyż na listach jest kierownictwo i członkowie aż trzech naszych podstawowych organizacji: Związku Polaków na Litwie, Akcji Wyborczej Polaków na Litwie-Związku Chrześcijańskich Rodzin i Polskiej Macierzy Szkolnej” – mówił.
Wśród kandydatów listy numer 17 w absolutnej większości, tj. ponad 100 osób to członkowie Związku Polaków na Litwie, połowa listy to są osoby należące do AWPL-ZChR, a ponad 50 kandydatów to członkowie Macierzy Szkolnej.
„Wszyscy rozumiemy, że w jedności stanowimy siłę i z tą myślą została utworzona nasza lista wyborcza, a dzisiejsze losowanie również dodaje otuchy. Wierzymy w nasze zwycięstwo i utworzenie własnej frakcji w Sejmie RL” – powiedział lider polskiej społeczności na Litwie.
Numery list wyborczych:
Lista nr 1 – Związek Narodu i Sprawiedliwości
Lista nr 2 – Narodowe Zjednoczenie
Lista nr 3 – Litewska Partia Socjaldemokratyczna
Lista nr 4 – Litewska Partia Zielonych
Lista nr 5 – Partia Ludowa
Lista nr 6 – Partia Regionów
Lista nr 8 – Związek Chłopów i Zielonych
Lista nr 9 – Koalicja Partii Żmudzinów, Chrześcijańskiej Partii Demokratycznej oraz Partii Pracy
Lista nr 10 – Partia Wolność i Sprawiedliwość
Lista nr 11 – Związek Demokratyczny „Vardan Lietuvos”
Lista nr 12 – Partia „Nemuno Aušra”
Lista nr 13 – Związek Ojczyzny-Litewscy Chrześcijańscy Demokraci
Lista nr 14 – Ruch Liberalny
Lista nr 16 – Partia Wolności
Lista nr 17 – Akcja Wyborcza Polaków na Litwie – Związek Chrześcijańskich Rodzin
AWPL-ZChR wystawiło pełną 141-osobową listę kandydatów do Sejmu. Listę poprowadzi Waldemar Tomaszewski
Na konferencji prasowej w Sejmie została przedstawiona lista 141 kandydatów Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związek Chrześcijańskich Rodzin (AWPL-ZChR) w zbliżających się jesiennych wyborach parlamentarnych oraz najważniejsze założenia programu wyborczego. Ponadto posłowie polskiej partii zabrali głos w sprawie kontrowersyjnej ceremonii otwarcia igrzysk olimpijskich w Paryżu.
Udział w konferencji prasowej wzięli: lider ZPL i AWPL, poseł do Parlamentu Europejskiego Waldemar Tomaszewski oraz posłowie na Sejm – Rita Tamašunienė i Czesław Olszewski.
Apel o solidarne akcje chrześcijan
Spotkanie rozpoczęli od wyrażenia protestu wobec obrazy uczuć religijnych, do której miało dojść podczas otwarcia igrzysk olimpijskich w Paryżu. „Ważna dla wszystkich chrześcijan, katolików scena Ostatniej Wieczerzy stała się obiektem kpin i drwiny. W stolicy Iranu – Teheranie – w odpowiedzi na szydzenie Paryża zawisł baner z reprodukcją obrazu Leonardo Da Vinci i napisem: „Zaprawdę, Mesjasz, Jezus Chrystus, Syn Maryi, jest wysłannikiem Boga”. My jako chrześcijanie, katolicy również chcemy wyrazić swój protest, pokazując dla całej Litwy, poprzez transmisję na żywo, reprodukcję oryginału „Ostatniej Wieczerzy” – powiedział Waldemar Tomaszewski. Zachęcił krajowe media do przyłączenia się do akcji i solidarnego zamieszczenia na pierwszych stronach gazet obrazu „Ostatnia Wieczerza”.
Utrudniony udział w wyborach
W jednomandatowych okręgach wyborczych partia wystawiła 25 kandydatów. I nie tylko w okręgach na Wileńszczyźnie, ale również w Kłajpedzie, Wisagini, Jeziorosach i innych regionach kraju, a także w okręgu zagranicznym (lit. Pasaulio lietuvių). Pełną listę znajdziecie TUTAJ.
Posłowie zwrócili uwagę na to, że dokonany przez Główną Komisję Wyborczą (VRK) nowy podział na okręgi wyborcze w regionie wileńskim jest sprzeczny z prawem krajowym i międzynarodowym. Nie uwzględnił on bowiem składu narodowościowego w regionie, interesów mniejszości narodowych, w tym polskiej mniejszości narodowej, i narusza ich prawo do pełnoprawnego korzystania z praw wyborczych oraz wyboru swoich przedstawicieli. Elektorat polskiej mniejszości narodowej został rozdzielony.
„Okrąg miednicki został całkowicie zlikwidowany, a solecznicki przekształcony w taki sposób, że przekracza przewidzianą w Kodeksie wyborczym proporcjonalność wyborców, a inne dwa okręgi, niemenczyński i rzeszański, podzielone w taki sposób, aby utrudnić dla polskiej mniejszości narodowej walkę wyborczą” – powiedziała na konferencji Rita Tamašunienė. Z inicjatywy posłów AWPL-ZChR w lipcu tego roku został złożony wniosek do Sądu Konstytucyjnego w sprawie nowego podziału na okręgi wyborcze. Pod wnioskiem tym podpisało się 40 parlamentarzystów.
„Liczymy na to, że Sąd Konstytucyjny przyjmie nasz wniosek i rozpatrzy go również przez pryzmat międzynarodowych aktów prawnych” – mówiła posłanka.
Do tematu nowego podziału jednomandatowych okręgów wyborczych odniósł się też poseł Czesław Olszewski. „Sytuacja ta nie tylko narusza Kodeks wyborczy, ale okazuje też brak szacunku wobec międzynarodowych konwencji, które nasz kraj ratyfikował. To moim zdaniem nieuzasadnione burzenie stabilności prawnej” – mówił poseł. Dodał, że jeśli Sąd Konstytucyjny nie dopatrzy się naruszeń ws. nowych okręgów, „będziemy zmuszeni zwrócić się do sądów europejskich, bo takiego chaosu prawnego nie da się tolerować”.
Szanse na wygrane w okręgach po dyskryminujących Polaków zmianach
Lider polskiej społeczności na Litwie Waldemar Tomaszewski przedstawił kandydatów w okręgach jednomandatowych. Mimo dyskryminujących zmian mówił o szansach i zadaniach dla kandydatów partii: w dwóch okręgach, gdzie została zachowana większość polskich wyborców należy zwyciężyć już w pierwszej rundzie. W tych okręgach kandydują Rita Tamašunienė i Jarosław Narkiewicz. Są to odpowiednio: okręg „Niemenczyn” składający się z gmin Niemenczyn, Sużany, Bujwidze, Bezdany, Mickuny, Grygajcie, Niemież, Rudamino, Ławaryszki rejonu wileńskiego oraz okręg „Solecznki-Wilno”, w którego skład wchodzi rejon solecznicki i gminy Mariampol, Rukojnie, Kowalczuki, Miedniki rejonu wileńskiego.
Wejście do drugiej rundy oraz potencjalne zdobycie mandatu poselskiego oczekuje się w sześciu następnych okręgach: głównie w okręgu „Rzesza” (gminy Zujuny, Suderwa, Dukszty, Mejszagoła, Awiżenie, Rzesza, Podbrzezie, dzielnica Jęczmieniszki gminy wiejskiej Niemenczyn) oraz okręgu „Wilno Południowe” (gminy miasta Wilna – Grzegorzewo i Ponary oraz gminy rejonu wileńskiego – Czarny Bór i Pogiry) gdzie startują odpowiednio Waldemar Urban i Czesław Olszewski, jak też w okręgach: Wilna – „Nowa Wilejka” (kandydat Edyta Tamošiūnaitė), „Justyniszki-Wirszuliszki” (kandydat Danuta Narbut), Kłajpedy – „Marių” (kandydat Michaił Andrijanow) oraz okręgu „Północ Nalszy” (Wiktor Woronin), w którego skład wchodzą samorządy Wisagini, rejonu ignalińskiego i gmina Turmont rejonu jezioroskiego.
W pozostałych 17 z 25 okręgów proporcje wyborców mniejszości narodowych są niewielkie i trafienie do drugiej rundy jest o wiele bardziej skomplikowane. Tym niemniej kandydaci zawalczą o jak największą ilość głosów wyborców, agitując jednocześnie za ogólnokrajową listę AWPL, która ma uzyskać co najmniej 5 proc. głosów w skali kraju. Temu na pewno będzie służyć nowość tych wyborów, że w okręgu „Pajūrio” w Kłajpedzie wystartuje sam lider partii Waldemar Tomaszewski, a w okręgu „Litwinów Świata” Einaras Vildė, były prezes litewskiej społeczności w Danii.
Wiele młodzieży
141-osobową listę ogólnokrajową kandydatów (zobacz na stronie www.awpl.lt) otwiera lider ZPL i AWPL, europoseł Waldemar Tomaszewski. Druga na liście jest Krystyna Dzierżyńska, prezeska Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Polskich na Litwie „Macierz Szkolna”. Absolutna większość kandydatów posiada wykształcenie wyższe, są wśród nich posiadający stopień doktora, samorządowcy, inżynierowie, lekarze, przedsiębiorcy, rolnicy, przedstawiciele oświaty, kultury, sportu. „Mamy też wiele młodzieży, od lat 20. Posłem może zostać osoba w wieku 21 lat, ale nasz jeden kandydat skończy 21 lat przed samymi wyborami” – mówił europoseł. Pełną listę znajdziecie TUTAJ.
Zaznaczył też, że priorytetem partii jest zachowanie szkolnictwa mniejszości narodowych, a więc na liście jest 57 nauczycieli i kierownictwa placówek oświatowych. Jest też 45 radnych rejonów wileńskiego, solecznickiego, trockiego, szyrwinckiego, święciańskiego, miasta Wilna i Wisagini, gdyż partia mocno stawia na rozwój regionów i samorządności, a po drugie kandydując do parlamentu radni będą mogli sprawdzić, jak wyborcy oceniają ich pracę w samorządach po półtora roku kadencji.
Wśród kandydatów są osoby 6 narodowości – przedstawiciele mniejszości narodowych i Litwini, 83 kobiety i 58 mężczyzn.
Tomaszewski liczy na to, że prowadzona przez niego lista przekroczy 5-procentowy próg wyborczy. Choć jak podkreślił, nieraz Polacy apelowali o zniesienie progu wyborczego dla mniejszości narodowych. Przypomniał, że po odzyskaniu przez Litwę niepodległości nie było żadnych barier, ale w 1996 roku władza socjaldemokratów wprowadziła próg wyborczy dla mniejszości narodowych, który, jak podkreślił, „nie obowiązuje w innych krajach europejskich”.
Nie może być podziału na dwie Litwy
Na konferencji zostały też przedstawione hasła i główne założenia programu wyborczego.
Do wyborów parlamentarnych AWPL-ZChR pójdzie pod hasłami: „Za tradycyjną rodzinę!”, „Za wartości chrześcijańskie!”, „Za sprawiedliwą dla wszystkich Litwę!”, „Za uczciwą politykę!”. „Nasze programowe, główne hasło „Za sprawiedliwą dla wszystkich Litwę!”. Odzwierciedlony jest w nim nasz cały program. Nasze państwo powinno być sprawiedliwe dla wszystkich regionów. Bo bardzo wielka jest rozbieżność między regionami, dotycząca m.in. dochodów mieszkańców, poziomu życia. Tę sytuację należy pilnie zmienić. Nie może być podziału na dwie Litwy!” – mówił Tomaszewski. Mówiąc o sprawiedliwości dla wszystkich, wskazał też na przestrzeganie praw mniejszości narodowych na Litwie. „Nie może być mowy o dyskryminacji językowej, w oświacie, kulturze itd.” – podkreślił.
Aktualne dla mieszkańców tematy
„Są hasła, główne założenia naszego programu wyborczego oraz zadania, które stawiamy przed sobą jako politykami i będziemy starali się je zrealizować. Część zadań już przedstawiliśmy w Sejmie. Część zadań została pięknie przywłaszczona przez innych posłów, co świadczy o tym, że podejmujemy aktualne dla mieszkańców tematy. Przedstawiamy te projekty, na które czekają nasi obywatele” – mówiła posłanka Rita Tamašunienė.
W programie wyborczym partii znajdują się propozycje obejmujące m.in. realizację skutecznej polityki wzmacniania rodziny, podwyżkę emerytur do poziomu średniej unijnej, bon senioralny w wysokości 400 euro, opodatkowanie banków i dużych sieci handlowych, zwiększenie świadczeń na każde dziecko do 200 euro miesięcznie, 5-procentowy podatek od wartości dodanej na żywność, minimalne wynagrodzenie w wysokości 1500 euro, bezpłatne leki dla osób powyżej 70. roku życia, zmniejszenie liczby posłów od 141 do 101 i in.
Zapytany przez dziennikarzy o to, czy AWPL-ZChR uwzględnia w swoim programie, z jakich środków mają być zrealizowane te obietnice, Tomaszewski podkreślił, że te projekty partia próbuje forsować w Sejmie już nie jedną kadencję. A jeśli chodzi o to, skąd wziąć pieniądze, to przede wszystkim, jak wskazał, należy skutecznie zwalczać szarą strefę, gdzie są ogromne pieniądze, również należałoby opodatkować dodatkowo duże sieci handlowe oraz aktywa banków.
Wybory parlamentarne na Litwie odbędą się 13 października, w razie potrzeby druga tura w okręgach zostanie przeprowadzona 27 października.
Kolejki na granicy z Białorusią, czyli jak rząd stwarza problemy mieszkańcom rejonów przygranicznych
Już od wczesnej wiosny normalne życie w rejonie solecznickim jest całkowicie zakłócone. Gdy na początku marca Litwa zamknęła przejścia graniczne w Rajgrodzie i Ławaryszkach i pozostawiła jedynie w Miednikach i Solecznikach, natychmiast zaczęły się tworzyć kolejki ciężarówek, które w kwietniu sięgały 15 kilometrów i więcej i ciągnęły się do miejsc, w których mieszkają ludzie.
Decyzja ta pogrążyła mieszkańców rejonu solecznickiego w ogromie problemów, z którymi codziennie borykają się wszyscy – od dzieci po osoby starsze. Setki ciężarówek tkwią przez wiele godzin, a ludzie mieszkający w pobliżu przejść granicznych stali się zakładnikami w swoich domach.
„Mieszkańce Sałek Małych zawsze szczycili się ciszą i spokojem, a teraz cierpią z powodu ciągłego hałasu spowodowanego przez potężne silniki ciężarówek” – mówi Witalij Skrobot, który ma swój dom w tej wsi.
Jak podkreśla, sytuacja jakiś czas temu nieco się poprawiła, ale w połowie czerwca znowu stała się krytyczna. „Mieszkańcy nie mogą swobodnie jeździć, dzieci boją się bawić na podwórku – ciężarówki nie tylko stoją spokojnie w kolejce, ale jeżdżą tam i z powrotem, zawracają i znów wracają”.
Chociaż lato to czas podróży, ludzie rzadko ośmielają się myśleć o wyjazdach. „Ciężarówki blokują drogę, trudno się poruszać, a jeżeli naprzeciw jakiś lasowóz się wyłoni, to co wtedy?” – martwi się Witalij.
Przejścia graniczne w Szumsku i Twereczu zostały zamknięte jeszcze latem ubiegłego roku. Tę propozycję ministerstwa komunikacji zatwierdził wówczas rząd. Po zamknięciu wiosną tego roku punktów kontrolnych w Rajgrodzie i Ławaryszkach, obecnie na granicy z Białorusią otwarte są tylko punkty kontrolne w Miednikach i Solecznikach.
W kwietniu na zwołanym przez mera rejonu solecznickiego Zdzisława Palewicza spotkaniu wiele mówiono o tym, jak w związku z zaistniałą sytuacją cierpi życie rodzinne mieszkańców.
Zaniepokojone kobiety z Czużekampi opowiadały, że w miejscowości tej osiedla się wiele młodych rodzin z dziećmi – dzieci trzeba zawieść do szkół, przedszkoli, placówek medycznych, na zajęcia, więc bezproblemowe połączenie z Solecznikami są wprost niezbędne.
Przybyli na spotkanie z merem miejscowi mieszkańcy mówili o złej sytuacji na drogach, o niszczonych nawierzchniach dróg, blokowanych wjazdach na podwórka i silnikach ciężarówek, które nie dają im w nocy zasnąć.
Wypadki i konflikty nie są rzadkością, zmęczeni czekaniem kierowcy ciężarówek nie zawsze bowiem panują nad zdenerwowaniem.
Mer Z. Palewicz podkreślił, że mieszkańcy nie są pozostawieni sami sobie, że samorząd robi, co w jego mocy: „Współpracujemy z ministerstwem komunikacji, ze spółkami „Via Lietuva” i „Kelių priežiūra”, Departamentem Policji, Dyrekcją Punktów Kontroli Granicznej. Stale informujemy te instytucje o sytuacji na drogach, składamy wnioski”.
Z inicjatywy Samorządu Rejonu Solecznickiego omówiono sytuację w zakresie bezpieczeństwa ruchu na drodze krajowej A15. Kierownik Narodowego Centrum Zarządzania Kryzysowego Rządu Republiki Litewskiej przybył do Solecznik, by zająć się sytuacją. Do tej pory podjęto pewne działania, takie jak przekierowanie ciężarówek, by czekały w innym miejscu, nie znaleziono jednak żadnych istotnych rozwiązań.
Oczywiście, samorząd sam nie jest w stanie rozwiązać problemów spowodowanych decyzjami podjętymi na szczeblu rządowym. Oprócz tego, nie jest możliwe działanie poza swoimi kompetencjami. Na przykład, droga A15, po której przez całą wiosnę jeździły ciężarówki, zarządzana jest przez spółkę „Via Lietuva” (była Litewska Dyrekcja Dróg Samochodowych) i podlega ministerstwu komunikacji.
Ważne jest, by mówić i pisać o trudnościach, z jakimi borykają się mieszkańcy, niektóre instytucje bowiem wydają się robić coś przeciwnego – wierzą, że milczenie oznacza brak problemów.
Na przykład, jeżeli przeanalizujemy informacje zamieszczone na stronach internetowych ministerstwa komunikacji czy „Via Lietuva”, nie znajdziemy prawie nic o sytuacji w rejonie solecznickim i sposobach jej rozwiązania bądź teksty zostały zamieszczone przed kilkoma miesiącami, chociaż ludzie mieszkający w tym rejonie walczą o swoje prawo do spokojnego codziennego życia również dzisiaj.
Co prawda, po kliknięciu na link https://pkpd.lrv.lt/lt/eiles-pasienyje/ można na żywo śledzić kolejki ciężarówek na granicy. Liczby są wymowne: na czynnych punktach kontroli granicznej w kolejkach stoją setki ciężarówek.
W tablicy zamieszczonej na powyższej stronie przy punktach kontroli granicznej w Miednikach i Solecznikach podano – „zwiększony ruch samochodów”.
Podany prognozowany czas oczekiwania na punkcie kontroli granicznej w Solecznikach 28 czerwca wynosił 147 godzin! Na przejściu w Miednikach – 97 godzin. Na punktach tych czekało około 500-650 ciężarówek.
Należy podkreślić, że liczby te na pewno nie będą jedynie niewygodną i niezauważalną statystyką, która stała się problemem wyłącznie miejscowej ludności.
O zaistniałej sytuacji problemowej na granicy z Białorusią i konieczności jej rozwiązania w sposób zdecydowany mówi przewodniczący Akcji Wyborczej Polaków na Litwie- Związku Chrześcijańskich Rodzin (AWPL-ZChR), europoseł Waldemar Tomaszewski.
„Nasi przedstawiciele często odwiedzają tereny dotknięte kolejkami ciężarówek, niestety, jednak spotkać tam przedstawiciela władz centralnych jest praktycznie niemożliwe” – o obojętności rządu i niechęci do rozwiązywania istniejących problemów mówi polityk.
„Niepokoi to, że kolejki na granicy czasami, wydaje się jakby się zatrzymują w miejscu i stoją nieruchome przez kilka dni. Coś jest zdecydowanie nie tak” – mówi Witalij, który ma dom we wsi Sałki Małe.
Zamknięcie przejść granicznych nie tylko skomplikowało codzienne życie mieszkańców i swobodę przemieszczania się w pasie przygranicznym, ale też ograniczyło możliwość spotkań z krewnymi mieszkającymi po drugiej stronie granicy. A takich rodzin oddzielonych niemal ślepą granicą jest naprawdę mnóstwo.
Dlatego ważne jest – z wykorzystaniem również środków dyplomatycznych – zapewnienie mieszkańcom ich bezpiecznej codzienności. Można to osiągnąć poprzez nawiązanie stosunków dyplomatycznych z krajami sąsiednimi.
Przewodniczący AWPL-ZChR zwrócił uwagę na konieczność stosunków dyplomatycznych, stwierdzając, że jednym z jego zadań w Parlamencie Europejskim będzie poprawa stosunków z Białorusią, która jest kulturowo i historycznie związana z Litwą.
Tymczasem miło zauważyć, że miejscowi mieszkańcy we współpracy z samorządem nawet w tej trudnej sytuacji wspierają się wzajemnie: stworzyli grupy w sieciach społecznościowych i dzielą się informacjami o kolejkach na granicy, natężeniu ruchu, podają wskazówki, jak łatwiej i szybciej dotrzeć do celu.
Robi się jednak smutno, gdy się uświadomi sobie, jak zwykłe codzienne prace stały się dla mieszkańców pogranicza wyzwaniem, do którego trzeba się przygotowywać i zawczasu planować.
Waldemar Tomaszewski zapewnia: „Rąk nie złożymy, będziemy nadal bronić praw każdego człowieka i każdej rodziny, by mogli czuć się swobodnie, by mogli bezpiecznie przekraczać granicę i mieć niekwestionowane prawo docierać do placówek uzdrowiskowych i medycznych, robić zakupy w sklepach spożywczych czy odwiedzać swoich krewnych za granicą bez żadnych przeszkód.”
Gintarė Pugačiauskaitė
Przyszłością Europy jest Europa ojczyzn
W Unii Europejskiej, za sprawą nie do końca przemyślanych propozycji kolejnych już zmian traktatów, rozgorzała dyskusja nad przegłosowanym na ostatniej sesji Europarlamentu sprawozdaniem zachęcającym do traktatowych zmian. Nasuwa się jednak pytanie czy są one w ogóle potrzebne, uważam, że nie. Bo gdyby przyjęto w przyszłości zawarte w sprawozdaniu zmiany w traktatach unijnych, to straciłyby na tym prawie wszystkie państwa członkowskie z wyjątkiem tych największych, zwłaszcza Niemiec, a środek ciężkości podejmowanych decyzji w kluczowych dla funkcjonowania państw i ich obywateli sprawach przesunąłby się do Brukseli. A nie o to przecież chodziło na początku powstania Wspólnoty Europejskiej, która miała być organizacją współpracujących ze sobą suwerennych narodów.
Traktat paryski
Proces współpracy pomiędzy państwami europejskimi, który zapoczątkował integrację europejską, rozpoczął się wraz z utworzeniem Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, którą utworzyły Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN oraz Włochy. Zwieńczeniem tej decyzji był Traktat paryski, który wszedł w życie w 1952 roku. Na początku celem była współpraca gospodarcza i otwarcie granic, swobodny przepływ ludzi i kapitału, a budowana wspólnota państw miała opierać się na pokojowej powojennej wizji Roberta Schumana, czyli współpracy suwerennych państw w oparciu o wartości chrześcijańskie. O upolitycznieniu procesu integracji nie było mowy. Przynajmniej do czasu, gdy marsz przez unijne instytucje rozpoczęli neomarksiści i liberałowie, którzy odrzucając chrześcijański fundament rozpoczęli próbę zbudowania czegoś na wzór internacjonalistycznej federacji. Z biegiem czasu pojawiły się kolejne traktaty.
Traktaty rzymskie
Do dzisiaj było pięć głównych traktatów, oprócz wspomnianego Traktatu paryskiego, kolejnym były Traktaty rzymskie podpisane w 1957 roku. Powoływały do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w skrócie EWG. Głównym celem Traktatów rzymskich było utworzenie europejskiego wspólnego rynku i wspólnoty energii atomowej. Na ich podstawie powołano również: Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne, Europejski Fundusz Społeczny, Europejski Bank Inwestycyjny, Komisję Europejską i Radę Ministrów (złożoną z przedstawicieli rządów narodowych). EWG wprowadziła w 1985 roku Układ z Schengen znoszący kontrole na granicach wewnętrznych państw sygnatariuszy.
Traktat z Maastricht
Następnie w 1992 roku podpisany został Traktat z Maastricht, który stworzył pierwszy raz prawną możliwość integracji politycznej. Zmienił nazwę EWG w Unię Europejską. W Traktacie z Maastricht znacznie rozszerzono zakres wspólnej polityki gospodarczej i opracowano harmonogram wprowadzenia unii gospodarczej i walutowej, jej efektem było wprowadzanie wspólnej waluty euro od 1999 r.
Traktat nicejski
Poprzednie ramy współpracy europejskiej doprecyzował podpisany w 2001 roku Traktat nicejski, wszedł w życie w 2003 roku. Był on pomyślany przede wszystkim jako mający zreformować Unię Europejską, by mogła sprawnie działać po przyjęciu 10 nowych krajów z Europy Środkowej i Południowej. W tym gronie znalazły się między innymi Litwa i Polska. Traktat sprawił, że Komisja Europejska miała składać się z liczby komisarzy równej liczbie krajów członkowskich.
Traktat lizboński
Rewolucyjne zmiany nastąpiły wraz z kontrowersyjnym Traktatem lizbońskim, który wszedł w życie w grudniu 2009 roku. Zmienił on całkowicie reguły i funkcjonowanie Wspólnoty. Nadał Unii Europejskiej osobność prawną taką jaką mają państwa i Unia stała się pełnoprawnym podmiotem prawa międzynarodowego. Traktat w sprytny sposób zastąpił Konstytucję dla Europy, która została odrzucona w referendach we Francji i Holandii. Traktat jest prawie taki sam jak Konstytucja, jednakże wykreślono w nim jedynie pierwszy rozdział, który nadawał Unii symbole państwowości, czyli godło, hymn, flagę. W ten sposób pod zmienioną nazwą wszedł w życie. Traktat lizboński rozszerzył i umocnił instytucje unijne, osłabiając jednocześnie kraje członkowskie. Wprowadził wyłączne kompetencje Unii w następujących obszarach: rynek wewnętrzny, unia celna, polityka monetarna krajów, które przyjęły walutę euro, zasoby morskie i polityka rybołówstwa, wspólna polityka handlowa. Tak oto Unia coraz bardziej zaczęła oddalać się od idei tzw. ojców założycieli wspólnoty, zatracając powoli swój pierwotny charakter Europy ojczyzn.
Rezolucja PE i proponowane zmiany traktatów
Na ostatniej sesji w Strasburgu Parlament Europejski przyjął większością zaledwie 17 głosów rezolucję i opowiedział się za kolejną zmianą traktatów unijnych. W głosowaniu 291 europosłów było za propozycjami zmian, 274 przeciw, a 44 wstrzymało się od głosu. 12 grudnia 2023 roku dokument trafi pod obrady Rady ministrów ds. europejskich. Według prezydencji hiszpańskiej, jest wystarczająca większość, żeby przekazać to dalej Radzie Europejskiej, która zwykłą większością głosów ma zwołać Konwent ds. zmian traktatów. Oto co zawierają propozycje kontrowersyjnych zmian:
• usunięcie weta, które wprowadził do traktatów jeszcze prezydent Francji Charles de Gaulle, aby chronić interes państw narodowych przed dominacją przede wszystkim Niemiec. Obecnie główne zmiany zapisane w dokumencie to rezygnacja z zasady jednomyślności w głosowaniach w Radzie UE w wielu obszarach i przeniesienie kompetencji z poziomu państw członkowskich na poziom UE
• utworzenie nowych kompetencji wyłącznych UE w zakresie:
ochrony środowiska oraz bioróżnorodności + potwierdzenie wyłącznych kompetencji Unii, które zawarto w Traktacie lizbońskim, czyli rynek wewnętrzny, unia celna, polityka monetarna krajów, które przyjęły walutę euro, zasoby morskie i polityka rybołówstwa, wspólna polityka handlowa
Rozszerzenie kompetencji Unii w siedmiu obszarach
W europarlamentarnym sprawozdaniu zawarto również znaczne rozszerzenie kompetencji współdzielonych Unii, które obejmowałyby siedem nowych obszarów: politykę zagraniczną, politykę bezpieczeństwa, ochronę granic, zdrowie publiczne, obronę cywilną, przemysł i edukację. Gdyby w przyszłości te proponowane zmiany w traktatach wcielono w życie, to oznaczałoby likwidację państw narodowych i stworzenie superpaństwa unijnego zarządzanego przez Niemcy przy użyciu biurokratycznych instytucji brukselskich. Nie za takimi rozwiązaniami i nie za taką Unią głosowaliśmy na Litwie w referendum akcesyjnym w 2003 roku. Umawialiśmy się na coś innego. Wstępowaliśmy do Wspólnoty Europejskiej jako organizacji międzynarodowej współpracujących ze sobą wolnych narodów i suwerennych państw, gdzie wszystkie kraje miały być równe sobie, a instytucje unijne miały wspierać państwa i ich obywateli w rozwoju gospodarczym. A wszystko na zasadzie pomocniczości. Propozycje niebezpiecznych dla suwerenności zmian traktatów to swoista karykatura umowy akcesyjnej i integracji.
Zdrada woli obywateli Europy
Treść przegłosowanego dokumentu to zdrada woli obywateli Europy, w tym mieszkańców Litwy, wyrażonej w referendum w 2003 roku. To zawłaszczenie większości kompetencji należących do państw i narzucanie ludziom decyzji niezgodnych z ich wolą i światem wartości. Centralizację i ujednolicanie wszystkiego przerabialiśmy już w minionej epoce w czasach komunizmu. Nie ma zatem sensu wchodzić dwa razy do tej samej rzeki. Siedem kolejnych nowych kompetencji dla Unii jest dużo. Choć jeśli chodzi o obronę granic, politykę bezpieczeństwa i obronę cywilną, to jeszcze można się po części zgodzić z niektórymi argumentami zwolenników zmian, ale przekazanie Brukseli prowadzenia polityki zagranicznej jest pozbawieniem suwerenności. Prowadzenie polityki zagranicznej jest jednym z głównych filarów niezależnego państwa. Zmiany traktatowe dla Litwy, Polski, Węgier czy innych państw oznaczałoby likwidację urzędu ministra spraw zagranicznych, ministrowie tych resortów staliby się faktycznie zaledwie doradcami unijnych urzędników. Oddanie zaś spraw związanych z przemysłem oznaczałoby brak możliwości samodzielnego decydowania przez państwa o powstawaniu nowych zakładów przemysłowych.
Kolejna kwestia to zdrowie publiczne, którym ma zarządzać Unia. Gdyby chodziło o jednolity system ochrony zdrowia, to byłaby całkiem inna sprawa, z którą można by się było zgodzić, ale im chodzi o narzucenie polityki dotyczącej zdrowia publicznego. O tym jak narzucanie z zewnątrz takiej polityki działa przekonaliśmy się podczas pandemii, gdy niekontrolowane koncerny wprowadzały na rynek szczepionki bez koniecznych pełnych badań klinicznych dotyczących skutków ubocznych. Poprzez międzynarodowe nakazy i sterowanie naszym zdrowiem dużo ludzi zmarło, a wiele osób cierpi teraz z powodu skutków ubocznych szczepionek, wywołujących na przykład zakrzepice i nikt nie ponosi za to odpowiedzialności. Już raz międzynarodowi biurokraci, w tym unijni, zrobili sobie z nas jeden wielki eksperyment, nie chcemy kolejnego. Pewniej dla nas, jeżeli polityka zdrowia społecznego zostanie w kompetencjach krajowych.
Jednak bulwersuje najbardziej chęć zawładnięcia edukacją naszych dzieci przez Unię. Te propozycje zmian traktatowych są nie do przyjęcia, bo to jak wygląda edukacja w wykonaniu unijnym widzimy aż nadto dobrze w krajach zachodnich. Siłowe narzucanie ideologii gender i LGBT w szkołach to dla unijnych urzędników norma. To rodzice w danym kraju muszą mieć zapewnione prawo do wychowywania swoich dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami i światopoglądem. Przejęcie przez Unię edukacji oznaczać będzie walkę z naszą tradycją i chrześcijańskim światem wartości. Próbkę tego jak może to wyglądać mieliśmy już na Litwie w czasach ministra oświaty Steponavičiusa, gdy w przedszkolach nachalnie promowano ideologię gender na przykładzie „dwóch królewiczów”. Dzięki protestom rodziców skutecznie zatrzymano deprawowanie i gorszenie najmłodszych dzieci. Za takich „postępowców” dziękujemy.
Jak głosowali posłowie reprezentujący poszczególne kraje
Wracając do rezolucji PE, która zachęca do zmian w traktatach unijnych sprowadzających państwa członkowskie do roli landów, w praktyce zarządzanych centralnie z Brukseli, spójrzmy, jak głosowali posłowie reprezentujący poszczególne kraje. Głosowanie pokazało, że zwolennikom centralizacji i superpaństwa unijnego nie będzie na szczęście tak łatwo wprowadzić zmiany w życie. Te szkodliwe pomysły można było zatrzymać już na etapie głosowania w PE, bo rezolucja przeszła większością 17 głosów: 291 europosłów było za propozycjami zmian, 274 przeciw, a 44 wstrzymało się od głosu. Niestety, w PE głosy wstrzymujące nie liczą się tak jak na Litwie. Przy takich proporcjach głosów na Litwie rezolucja nie przeszłaby, gdyż suma głosów przeciw i wstrzymujących się jest większa od głosów za. Ale w Unii jest inaczej i wystarczy zwykła większość.
Do odrzucenia fatalnego dokumentu zabrakło niewiele. Dlatego szczególnie boli, że z litewskich europosłów 5 było za (Juknevičienė, Maldeikienė, Auštrevičius, Blinkevičiutė, Olekas), 3 wstrzymało się (Kubilius, Mažylis, Ropė) i tylko my dwoje z Uspaskichem głosowaliśmy przeciw. A patrząc na głosowanie poszczególnych państw widać, że rezolucja nie była reprezentatywna i to daje nutkę optymizmu. Posłowie z 13 krajów w większości nie poparli tej rezolucji, natomiast posłowie z kolejnych 13 byli za, to swoisty remis w ilości krajów, gdyż posłowie z Finlandii zagłosowali tak: za 6, przeciw 6. Owszem rezolucja niestety przeszła, gdyż większość europosłów ją poparła, ale tak naprawdę o tym zadecydowali Niemcy, ponieważ aż 64 z nich było za, 11 przeciw, a 3 się wstrzymało. Skoro więc różnica w głosowaniu wyniosła 17 głosów, to sami Niemcy dali przewagę. Co ciekawe Włosi podzielili się prawie po połowie, gdyż 37 było za, a 34 przeciw. Jedynie małe państwo Luksemburg w całości poparło tę rezolucję (za 5 głosów), ale to raczej wynika z ich przywiązania do tego, że część instytucji unijnych ma tam swoje siedziby.
A jak zagłosowali europosłowie z naszego regionu i innych krajów? Polska 9 za/38 przeciw, Węgry 4 za/10 przeciw, Szwecja 1 za/15 przeciw. Bardzo pryncypialnie zagłosowali Irlandczycy: 0 za/11 przeciw. Przeciw rezolucji w większości głosowali ponadto Chorwaci, Czesi, Duńczycy, Cypryjczycy, Holendrzy, Rumuni, Słowacy, Maltańczycy i Łotysze. Dlatego trudno uwierzyć, że większość Litwinów zagłosowała za tą szkodliwą dla suwerenności państw rezolucją, zwłaszcza, że niektórzy z nich mówią tyle o przynależności do partii patriotycznej. „Po czynach ich poznacie…”
Jest nadzieja
Ta głębsza analiza głosowania (cała tablica pod artykułem) daje jednak nadzieję, że na kolejnych etapach procedowania propozycje zmian w traktatach nie przejdą, a raczej na pewno zostaną odrzucone podczas ewentualnej ratyfikacji, ponieważ wszystkie państwa bez wyjątku muszą takie zmiany zatwierdzić. A jak pokazało głosowanie w Parlamencie Europejskim, europosłowie z aż 13 krajów w większości głosowali przeciw propozycji wprowadzenia nowego traktatu unijnego, który zamiast państw narodowych stworzyłby ponadnarodową federację w postaci superpaństwa. Jest nadzieja, że Niemcom nie uda się namówić wszystkich państw na taki scenariusz, który tylko dla nich byłby korzystny. Przyszłością naszego kontynentu jest Europa ojczyzn z niezależną Litwą i Polską oraz suwerennymi narodami Europy.
| Państwo | „Za” | „Przeciw” | „Wstrzymali się” | |
| 1 | Austria | 8 | 6 | 1 |
| 2 | Belgia | 12 | 7 | 0 |
| 3 | Bułgaria | 6 | 4 | 3 |
| 4 | Chorwacja | 4 | 7 | 0 |
| 5 | Cypr | 0 | 3 | 2 |
| 6 | Czechy | 4 | 13 | 2 |
| 7 | Dania | 3 | 10 | 0 |
| 8 | Estonia | 5 | 2 | 0 |
| 9 | Finlandia | 6 | 6 | 2 |
| 10 | Francja | 38 | 30 | 2 |
| 11 | Niemcy | 64 | 11 | 3 |
| 12 | Grecja | 9 | 3 | 3 |
| 13 | Węgry | 4 | 10 | 1 |
| 14 | Irlandia | 0 | 11 | 2 |
| 15 | Włochy | 37 | 34 | 0 |
| 16 | Łotwa | 2 | 3 | 1 |
| 17 | Litwa | 5 | 2 | 3 |
| 18 | Luksemburg | 5 | 0 | 0 |
| 19 | Malta | 1 | 3 | 0 |
| 20 | Holandia | 7 | 12 | 1 |
| 21 | Polska | 9 | 38 | 0 |
| 22 | Portugalia | 11 | 4 | 5 |
| 23 | Rumunia | 7 | 22 | 0 |
| 24 | Słowacja | 4 | 5 | 1 |
| 25 | Słowenia | 5 | 3 | 0 |
| 26 | Hiszpania | 34 | 10 | 9 |
| 27 | Szwecja | 1 | 15 | 3 |
| Ogółem: | 291 | 274 | 44 |
Waldemar Tomaszewski,
poseł do Parlamentu Europejskiego
Wzmacnia się współpraca partii w obronie prawdziwych wartości europejskich
W Madrycie zakończył się szczyt liderów europejskich partii patriotycznych, wolnościowych, chrześcijańskich i centroprawicowych „Madrit Summit”, którego głównym przesłaniem jest hasło „Obrońmy Europę” (Defend Europe). Gospodarzem rozmów był Santiago Abascal, przewodniczący hiszpańskiej partii Vox. Do Madrytu przyjechało kilkunastu liderów partii z całej Europy, którzy opowiadają się za Europą Ojczyzn opartą na wartościach chrześcijańskich.
W dwudniowym spotkaniu, w dniach 28 – 29 stycznia, wzięli udział m.in. premier Węgier Viktor Orban, premier Polski Mateusz Morawiecki, przewodnicząca francuskiego Frontu Narodowego/Zjednoczenia Narodowego Marine Le Pen, lider hiszpańskiej partii Vox Santiago Abascal, Vincenzo Sofo, lider włoskiej partii Fratelli d Italia, prezes Związku Polaków na Litwie i Akcji Wyborczej Polaków na Litwie, poseł do Parlamentu Europejskiego Waldemar Tomaszewski.
Na szczycie w Madrycie poruszone tematy, których celem jest ochrona Europy oraz obywateli krajów członkowskich przed aktualnymi zagrożeniami. Wśród nich wymieniana jest obrona europejskiego przemysłu dającego miejsca pracy, obrona suwerenności energetycznej krajów członkowskich Unii, wsparcie dla przyrostu naturalnego i dzietności by zapobiec depopulacji Europy oraz ochrona europejskich granic przed zjawiskiem nielegalnej imigracji.
W dyskusji o przyszłości Europy, która powinna chronić prawdziwe wartości i dbać o każdego człowieka, liderzy partii podkreślili potrzebę współpracy i wspólnego działania dla dobra przyszłych pokoleń.
Santiago Abascal lider hiszpańskiej partii Vox, witając zaproszonych gości powiedział: „Wszyscy jesteśmy sojusznikami. Łączą nas wartości naszych rodziców. Musimy obrać nowy kurs dla dobra naszych rodaków w Europie. Musimy współpracować ze sobą, aby ratować w kryzysie naszych obywateli. Stawką jest przetrwanie nas jako narodów, jako państw, musimy przekazać naszym młodym pokoleniom prawdziwe wartości”.
Następnie głos zabrał premier Polski Mateusz Morawiecki, który podkreślił, że „Mamy dziś do czynienia z wieloma zagrożeniami. Musimy wspólnie znaleźć odpowiedź na te wyzwania. Europa jest zagrożona przez tzw. odwróconą dyskryminację: przez dumping w gospodarce, niedorzeczne limity CO2, osłabiające narodowe gospodarki. Należy doprowadzić do reindustrializacji Europy, wspierać małych i średnich przedsiębiorców. Musimy też wygrać spór o suwerenność państw, która jest zagrożona przez instytucje europejskie, które uzurpują sobie poza traktatowe prawa. Powinniśmy wspólnie walczyć, aby wolność była wolnością, żeby demokracja znaczyła demokrację, a suwerenność była zagwarantowana.”
Z kolei premier Węgier Viktor Orban stwierdził, że „Konieczne jest wzmocnienie wspólnych wartości, opartych na chrześcijańskich wartościach. Powinniśmy stworzyć nową platformę współpracy, aby wzmocnić nasz punkt widzenia na Europę. Pamiętajmy, że wybory są istotą demokracji, więc wspierajmy się wzajemnie. Dzisiejsza polityka energetyczna Brukseli jest bardzo zła, dlatego trzeba ją zmienić, by ratować gospodarkę, która jest niszczona. Polityka klimatyczna jest niewłaściwa, bo zabija gospodarkę. Podwyżki cen energii, nie mogą być nazywane ratowaniem klimatu, to brukselska głupota.”
W dyskusji głos zabrał prezes ZPL i AWPL, europoseł Waldemar Tomaszewski, którego wystąpienie spotkało się z bardzo pozytywnymi komentarzami i podziękowaniami za podjęcie ważnych tematów broniących zwykłych ludzi i wartości życia. Lider AWPL-ZChR powiedział, że „sprawy gospodarcze są bardzo ważne, bo wpływają na każdego mieszkańca Europy, dlatego właśnie należy rozwiązywać problemy zwykłych ludzi poprzez tworzenie nowych miejsc pracy, zwiększanie ich dochodów. Ważne jest też wzmacnianie średniej klasy społeczeństwa poprzez wsparcie małych przedsiębiorstw i firm rodzinnych. W jednym z punktów programu było omówienie problemów demograficznych oraz zmniejszanie się populacji rdzennych Europejczyków. W. Tomaszewski podkreślił, że „W tej sytuacji musimy jak najbardziej propagować cywilizację życia od poczęcia do naturalnej śmierci. To jest właściwa przyszłość Europy.” Zacytował Jana Pawła II: „Narody, które zabijają własne dzieci, są narodami bez przyszłości”. Przywołał przykład Polski i Litwy, w której AWPL – ZChR właśnie złożyła projekt ustawy chroniącej życie. Dodał, że należy nie tylko mocno chronić socjalnie i prawnie macierzyństwo, ale propagować samą ogromną wartość macierzyństwa w społeczeństwie począwszy od edukacji. Kończąc wystąpienie podkreślił wagę jedności europejskich partii chrześcijańskich i patriotycznych w walce o zachowanie tradycyjnej rodziny i chrześcijańskiej Europy Ojczyzn.
Madrycki szczyt liderów europejskich partii patriotycznych, wolnościowych, chrześcijańskich zakończył się przyjęciem wspólnej deklaracji o dalszej współpracy w obronie prawdziwych wartości europejskich.
