Założenia programowe

Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin

Wybory do Sejmu 2016 r.

Drodzy Mieszkańcy Litwy!

Podstawą działalności naszej partii są wartości chrześcijańskie, bowiem wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi i przed Nim wszyscy jesteśmy równi – niezależnie od rasy, narodowości, przekonań politycznych i statusu społecznego. Jesteśmy niczym jedna duża rodzina. Opierając swoją działalność na Piśmie Świętym członkowie naszej partii zawsze odwoływali się do wartości, jaką jest rodzina tradycyjna będąca podstawową komórką społeczeństwa. Postanowiliśmy uzupełnić nazwę naszej partii, by możliwie najlepiej odzwierciedlała ona kierunek naszej działalności – odtąd nazywamy się Akcja Wyborcza Polaków na Litwie - Związek Chrześcijańskich Rodzin.

„Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu”

(Św. Augustyn)

Celem polityki AWPL-ZChR i udziału ugrupowania w zbliżających się wyborach do Sejmu RL jest nawiązanie dialogu pomiędzy władzami a obywatelami. Władze powinny potrafić usłyszeć, wsłuchać się w to, czym żyją ludzie, w ich problemy i oczekiwania. Wybrańcy narodu powinni zatroszczyć się o każdego człowieka, każdą rodzinę. Szczególnej uwagi władz wymagają najbardziej narażeni, dlatego AWPL-ZChR zawsze staje po stronie najsłabszych – walczyliśmy i będziemy walczyli o to, by życie nienarodzone doczekało się w naszym kraju należytej ochrony prawnej, opowiedzieliśmy się przeciwko nowemu modelowi społecznemu, który uszczupla prawa pracownicze i gwarancje społeczne. Nasza partia pryncypialnie nie przyjmowała wsparcia od struktur biznesowych, jesteśmy bezstronni i nieskrępowani zobowiązaniami. Właśnie dlatego w swoim programie tak wiele uwagi poświęcamy polityce rodzinnej i społecznej oraz obronie interesu publicznego. Głosy na AWPL-ZChR oddają nie tylko przedstawiciele mniejszości narodowych, ale też coraz więcej Litwinów i Żmudzinów w każdym regionie Litwy – wszyscy oni wysoko cenią naszą owocną pracę i uczciwą politykę.

Nasze słowa i dążenia poparte są rzeczywistymi działaniami na rzecz obywateli. Mimo że grupa naszych przedstawicieli w Sejmie bieżącej kadencji nie była zbyt liczna, nasze osiągnięcia są warte odnotowania – staraniem naszego ugrupowania o 50% zwiększono pulę środków skierowywanych na drogi o znaczeniu lokalnym, podjęto decyzje, które miały wpływ na zwiększenie samodzielności finansowej samorządów, zmniejszenie VAT w sektorze turystyki wpłynęło na jego ożywienie, zarejestrowaliśmy kilka projektów korzystnych dla młodych rodzin i emerytów. Ponadto przedstawiciele naszej partii świetnie się sprawują w samorządach – rejonach. W tych samorządach, w których przedstawiciele AWPL-ZChR stanowią większość, stale wdrażane są obiecujące długofalowe projekty inwestycyjne: budowane są przedszkola, ośrodki pobytu dziennego dla osób niepełnosprawnych, szpitale, inwestycje są skierowywane na obiekty kulturalne i oświatowe, wspierane są wspólnoty, a jednocześnie przestrzegana jest dyscyplina budżetowa.

„Poszanowanie praw wyborców, poszanowanie praw przeciwników politycznych, uczciwość w kontaktach między rządzącymi a rządzonymi, odrzucenie niegodziwych metod zdobywania, utrzymywania i poszerzania władzy za wszelką cenę - to są właśnie zasady, które znajdują swe najgłębsze źródło, a jednocześnie uzasadnienie w wartości osoby i – w postaci obiektywnych nakazów moralnych – dotyczą funkcjonowania państw. Gdy zasady te nie są przestrzegane, zanika sam fundament politycznego współistnienia, a całe życie społeczne wystawiane jest stopniowo na ryzyko, zagrożenie i rozkład” (Św. Jan Paweł II)

Stoimy na stanowisku, że szeregowemu obywatelowi należy się więcej uwagi i rzeczywistego wsparcia ze strony władz. Kategorycznie opowiadamy się przeciwko wykorzystywaniu, kłamstwom, oszukiwaniu i okradaniu narodu i obywateli, przeciwko korupcji i służbie władz na rzecz struktur biznesowych. Nie dążymy do władzy za wszelką cenę - chcemy jedynie, by udział naszej partii w strukturach władzy był narzędziem do polepszania życia w naszym kraju. Idziemy, by budować, a nie niszczyć, jednoczyć, a nie dzielić ludzi, służyć, a nie rządzić.

Zapraszamy do zapoznania się z naszym programem wyborczym w wyborach do Sejmu. Zawarte w nim propozycje odzwierciedlają deklarowane przez nas wcześniej zasady i wartości.

REFORMA ZARZĄDZANIA

Władze państwowe są wybierane po to, by służyły obywatelom, a nie rządziły nimi. Praca na rzecz mieszkańców – to wsłuchanie się w ich potrzeby, rozwiązywanie ich problemów, z jakimi borykają się w życiu codziennym. Niemniej jednak w naszym kraju można odnieść wrażenie, że władze, wizję państwa i oczekiwania obywateli dzieli ogromna przepaść. Już w ubiegłej kadencji podkreślaliśmy konieczność decentralizacji struktur zarządzania, a w tym programie zawarliśmy konkretną propozycję poszerzenia uprawnień samorządu terytorialnego.

Naszym obowiązkiem jest stworzenie takiego modelu zarządzania państwem, który nie utrudnia, tylko – przeciwnie – odciąża i ułatwia rozwiązywanie problemów szeregowego obywatela i załatwianie jego spraw. W tym celu należy zapewnić, by władze były jak najbliżej ludzi. Z tego powodu opowiadamy się za dwuszczeblowym samorządem terytorialnym w kraju.

Liczba radnych wybieranych w powszechnych wyborach samorządowych (1524 radnych) jest zbyt mała. W poszczególnych samorządach, dla przykładu w mieście Wilnie, na jednego radnego przypada nawet kilkanaście tysięcy mieszkańców. Jest to wskaźnik znacznie odbiegający od standardów przyjętych w państwach na Zachodzie. Rozwój samorządności, zwiększenie liczby radnych – to wszystko można zapewnić poprzez wprowadzenie w gminach, a takowych jest na Litwie 550, drugiego szczebla samorządu. Częściowe przekazanie uprawnień przez samorządy miastowe i rejonowe na rzecz usamodzielnionych gmin wzmocniłoby samorządy, przyczyniłoby się do aktywizacji wyborców i ich przedstawicieli. W zależności od wielkości gminy do rad gminnych można by było wybierać od 15 do 30 radnych. To pozwoliłoby na zwiększenie liczby wybranych osób do około 10000. Niezmiernie ważne jest to, że tacy radni byliby wybierani, podobnie jak radni w samorządach rejonowych i miastowych, w powszechnym, tajnym i wolnym głosowaniu. To nie wymaga dodatkowych nakładów finansowych, tym niemniej zapewni bardziej demokratyczny i powszechny sposób wybierania przedstawicieli, bowiem, co stwierdzamy z ubolewaniem, obecny tryb kształtowania wspólnot czy wybory sołtysów aktywizują jedynie znikomą część wspólnoty lokalnej. Nie wymaga to również dodatkowych wydatków na zarządzanie samorządami – struktury te mogłyby działać w pomieszczeniach gmin. Liczba zatrudnionych osób nie uległaby zmianie (5-8 osób – w zależności od wielkości gminy), ale pozwoliłoby to na stworzenie jednostki samorządu terytorialnego posiadającej własne funkcje, budżet, nawet nieduży, w sposób demokratyczny wybierający starostę i sprawujący różnorodne funkcje z zakresu zarządzania.

Mając na uwadze liczbę mieszkańców Litwy mamy za duży parlament. Proponujemy zmniejszenie liczby posłów ze 141 do 101 parlamentarzystów. W celu polepszenia jakości pracy Sejmu proponujemy wprowadzenie wymagań dla kandydatów na posłów. Proponujemy, by o mandat poselski mogliby się ubiegać obywatele posiadający określone doświadczenie bądź wiedzę z zakresu zarządzania państwem. Kandydaci na posłów powinni co najmniej jednokrotnie być wybrani do rady samorządu bądź co najmniej dwukrotnie wystartować w wyborach samorządowych.

Ponadto proponujemy zmniejszenie liczby ministerstw w drodze połączenia niektórych z nich (dla przykładu Ministerstwa Gospodarki i Energetyki), bowiem większość funkcji resortów pokrywa się. W ten sposób można zapewnić bardziej wydajną pracę ministerstw, zmniejszyć aparat biurokratyczny i zaoszczędzić pieniądze płatników podatków.

POLITYKA RODZINNA

Mimo niżu demograficznego brak jest w naszym państwie ukierunkowanej rządowej polityki rodzinnej. Wskaźniki gospodarcze Litwy i państw sąsiednich, dla przykładu Polski, Estonii, są podobne, jednakże sąsiedzi nieporównywalnie więcej poświęcają uwagi rodzinom i inicjatywom prorodzinnym. Rodziny w naszym państwie również powinny nareszcie doczekać się należytej uwagi i wsparcia ze strony państwa. Rodzina jest skądinąd podstawową komórką naszego społeczeństwa zapewniającą przyszłość naszemu państwu: wzrost gospodarczy, rozwój społeczny, kulturalny, naukowy. Dlatego właśnie rodziny powinny być priorytetem polityki państwa, a głównym celem - zapewnienie ich dobrobytu.

Przedstawiciele Akcji Wyborczej Polaków na Litwie – Związku Chrześcijańskich Rodzin w Sejmie już kończącej się kadencji przedłożyli wiele propozycji skierowanych na wzmocnienie rodzin, brali niezwykle aktywny udział w opracowywaniu Ustawy o wzmocnieniu rodziny.

Sytuacja materialna rodzin, zwłaszcza młodych, jest obecnie jednym z najbardziej aktualnych problemów. Z tego powodu Akcja Wyborcza Polaków na Litwie – Związek Chrześcijańskich Rodzin zgłosił propozycję wypłacania świadczenia miesięcznego w wysokości 120 euro po urodzeniu pierwszego dziecka, jeśli średnie miesięczne dochody rodziny są mniejsze niż 153 euro, zaś po urodzeniu drugiego i kolejnych dzieci proponujemy, by nie stosować ograniczeń w postaci wysokości dochodów rodziny i wypłacać świadczenie miesięczne w wysokości 120 euro na każde dziecko. Wypłacanie świadczeń proponujemy do chwili ukończenia przez dziecko 18. roku życia. Byłaby to rzeczywista i namacalna pomoc dla rodzin wychowujących dzieci, wpłynęło by to polepszenie wskaźnika urodzeń oraz narzędziem do zwalczania niżu demograficznego. Na realizację tego programu potrzeba około 300 mln euro, z czego połowę można uzyskać po opodatkowaniu aktywów bankowych (więcej w rubryce „Reforma systemu podatkowego”). Środki z budżetu państwowego skierowywane na dzieci to nie wydatek, a dobra inwestycja. Ponadto decyzja ta będzie miała dodatni wpływ podatkowy, bowiem przyczyni się do pobudzenia konsumpcji wewnętrznej, zwiększy obroty i wpływy do budżetu, dodatnio wpłynie na wskaźniki gospodarcze w regionach.

AWPL-ZChR proponuje ponadto wdrożenie w kraju nowatorskiego i postępowego programu mającego na celu udzielenie wsparcia rodzinom wielodzietnym - wprowadzenie Karty Rodziny. Posiadaczami karty mogłyby być rodziny wychowujące troje i więcej dzieci. Będzie to inteligentna karta uprawniająca do przywilejów, zniżek i ofert składanych przez sektor publiczny i prywatny, a korzystać z karty mógłby każdy członek wielodzietnej rodziny. Dla przykładu Ministerstwo Ochrony Zdrowia mogłoby oferować posiadaczom karty nieodpłatne szczepienie, Ministerstwo Łączności – zniżki w transporcie publicznym, Ministerstwo Kultury mogłoby umożliwić dużym rodzinom pójście na niemało kosztujący spektakl bądź inną imprezę kulturalną. Z kolei dla sektora prywatnego uczestniczenie w tym programie państwowym byłby kwestią prestiżu oraz przyczyniło się do promocji społecznej odpowiedzialności biznesu.

W naszym kraju odczuwalny jest brak wsparcia ze strony państwa dla młodych osób i rodzin, które chcą nabyć własne mieszkanie. Banki domagają się wysokich dochodów i wkładu własnego, na który młodzież nie zdążyła zarobić albo jeszcze w ogóle nie zarabia bądź udzielają pożyczek na nieprzychylnych warunkach. Osoby są zmuszone do zaciągania zobowiązań finansowych i spłatę rat kredytowych przez całe życie. Nierzadko staje się to powodem wyjazdu z kraju. W celu rozwiązania tego problemu proponujemy wdrożenie programu „Mieszkanie dla Młodych”, którego istotą jest częściowe wyrównanie wydatków młodych osób i rodzin na nabycie pierwszego mieszkania. Wsparcie byłoby udzielane osobom do 35. roku życia oraz bez ograniczeń wiekowych rodzinom wychowującym troje i więcej dzieci. Państwo zobowiązałoby się do częściowego spłacenia pożyczki zaciągniętej na nabycie mieszkania. Jeśli rodzina nie ma dzieci, państwo spłaciłoby 10% pożyczki, w przypadku rodziny wychowującej jedno dziecko – 15%, dwoje dzieci – 20%, troje dzieci – 30%. Jeśli w ciągu 5 lat od dnia zakupu mieszkania w ramach programu w rodzinie urodziłyby się kolejne dzieci, państwo dodatkowo spłaciłoby 5% kwoty pożyczki. Program ten byłby rzeczywistą pomocą dla młodych osób i rodzin, które mieszkają, wychowują dzieci i pracują w swoim kraju.

Konieczne jest zapewnienie stabilnego zatrudnienia dla młodych matek. Będziemy popierali bazę ustawodawczą, która ma na celu utrzymanie obecnego poziomu ochrony kobiety w ciąży w miejscu pracy i długości urlopu macierzyńskiego oraz zapewnia kobietom możliwość powrotu do poprzedniej pracy po urlopie macierzyńskim. Wprowadzimy poprawki do aktów prawnych w celu zapewnienia, by za każde urodzone dziecko wiek emerytalny kobiety został skrócony o rok.

Będziemy dążyli do budowy żłobków-przedszkoli, zwłaszcza w tych miejscowościach, w których brakuje miejsc i ustawiły się ogromne kolejki chętnych zapisania dzieci do tych placówek. Proponujemy, by państwo wdrożyło program zatrudnienia wychowawczyń poprzez umożliwienie pozostania na rynku pracy kobietom w starszym wieku. AWPL-ZChR w tych samorządach, w których sprawuje władzę, ten cel realizuje z sukcesem.

POLITYKA SPOŁECZNA

Pośpieszne i nie do końca przemyślane wprowadzenie euro w naszym kraju, jakiego to pomysłu AWPL-ZChR nie poparł, poskutkowało szeregiem negatywnych konsekwencji dla mieszkańców. Z przykrością należy odnotować, że, jak i prognozowała nasza partia, przejście na euro spowodowało gwałtowny wzrost cen, a dochody mieszkańców zostały na niemal tym samym poziomie, z jakiego to powodu wiele osób obecnie oscyluje na granicy ubóstwa. Państwo powinno być bardziej aktywne i poczuwać się do większej odpowiedzialności za tworzenie wspólnego dobrobytu. Instytucje państwowe powinny szczególną troską otoczyć obywateli najbardziej narażonych, którzy bez odpowiedniego wsparcia nie będą w stanie poradzić sobie z konsekwencjami nieprzemyślanych decyzji gospodarczych.

Jedną z takich grup społecznych są emeryci. Obowiązkiem naszego państwa jest zapewnienie godnej starości dla osób, które przez całe życie pracowały na rzecz państwa. Proponujemy wprowadzenie poprawki do Ustawy o państwowym ubezpieczeniu społecznym w zakresie emerytur, których wysokość byłaby uzależniona od wysokości średniego krajowego wynagrodzenia za pracę. Akcja Wyborcza Polaków na Litwie - Związek Chrześcijańskich Rodzin proponuje, by podstawowa część państwowej emerytury była zmienna i stanowiłaby 25% wysokości średniego krajowego wynagrodzenia za pracę, jeśli osoba posiada staż niezbędny do uzyskania państwowej emerytury. Zapewniłoby to równomierny wzrost emerytur i ich stałą indeksację. Wysokość emerytur całkowicie nie odpowiada realiom doby obecnej. Ogromna przepaść pomiędzy cenami a dochodami osób starszych nie zapewnia im godnego poziomu życia.

Będziemy dążyli do tego, by w naszym kraju było więcej sprawiedliwości. Nikt w cywilizowanym państwie nie może zabrać zarobionych pieniędzy – jest to własność osoby. Z tego powodu konieczne jest zwrócenie zmniejszonej w okresie kryzysu części emerytury zmarłych emerytów dla ich spadkobierców. Zabiegi poczynione przez naszą partię w ubiegłej kadencji nie przyniosły oczekiwanych efektów, jednakże nie zaprzestaniemy starań i będziemy kontynuowali działania mając na celu przywrócenie sprawiedliwości. Warte odnotowania jest to, że już udało się sprawić, by podjęto decyzję o zwrocie utraconej części emerytury.

AWPL-ZChR opowiada się przeciwko forsowanemu nowemu modelowi społecznemu, który znacznie uszczupliłby prawa pracownicze i gwarancje społeczne. Popieramy poprawki, które są korzystne w kontekście rozwoju gospodarczego i aktywizacji przedsiębiorców, ale nie kosztem pracujących. Istnieją inne sposoby poprawy warunków do inwestowania – można, dla przykładu, zmniejszyć podatki bądź ceny na zasoby energii. Obrany kierunek – liberalizacja Kodeksu pracy i uszczuplenie praw pracowniczych - nie przyniesie namacalnych i korzystnych efektów dla gospodarki Litwy. Dla przykładu Estonia, która zliberalizowała stosunki pracy, nie odnotowała większego wzrostu gospodarczego.

Wynagrodzenia za pracę w naszym kraju są jedne z najmniejszych w Europie, dlatego pozytywnie oceniamy zwiększenie minimalnego wynagrodzenia, do którego doszło w końcu kadencji. Aby wzrost gospodarczy przekładał się na wzrost minimalnego wynagrodzenia, należy uzależnić wysokość minimalnego wynagrodzenia za pracę od wysokości średniego wynagrodzenia w ten sposób, by minimalne wynagrodzenie było nie mniejsze niż 50% średniego wynagrodzenia.

Partia w dalszym ciągu będzie pracowała na rzecz podnoszenia wynagrodzenia pracowników sektora publicznego zatrudnionych na podstawie umowę o pracę. Już od kilku lat, mimo wzrostu minimalnego wynagrodzenia za pracę, wypłaty pracowników tej kategorii pozostają na tym samym poziomie i w szybkim czasie mogą zrównać się z minimalnym wynagrodzeniem za pracę. Byłoby to niesprawiedliwe, bowiem wynagrodzenie za niewykwalifikowaną pracę nie może być zrównane z wypłatą za pracę, która wymaga wykształcenia wyższego uniwersyteckiego, jest bardzo odpowiedzialna, wymaga kwalifikacji i specyficznej wiedzy. Proponujemy zmianę metodyki naliczania wynagrodzeń dla takich pracowników, bowiem obecna stosowana jest już od dwóch dziesięcioleci i nie jest adekwatna w kontekście obecnych realiów.

REFORMA SYSTEMU PODATKOWEGO

Mimo stałego wzrostu gospodarczego w naszym kraju mieszkańcy w sposób znikomy odczuwają poprawę sytuacji i wzrost PKB, który generuje każdy pracujący obywatel. Głównym problemem systemu podatkowego w naszym kraju jest to, że największy ciężar podatkowy dźwigają osoby najmniej zarabiające, dlatego obecny system podatkowy na Litwie można określić mianem „regresywnego”. Należy zróżnicować możliwości różnych grup obywateli do wywiązywania się z obowiązków, płacenia podatków i przyczynienia się do wspólnego zarządzania państwem. Opowiadamy się za progresywnym podatkiem dochodowym od osób fizycznych i proponujemy wprowadzenie podatków solidarnościowych dla tych struktur biznesowych, które, mimo że zarabiają w naszym kraju najwięcej, do budżetu odprowadzają znikome kwoty.

Instytucje finansowe odnotowują na Litwie ogromne zyski, ale płacą mało podatków. Po tym, gdy w 2007 roku światem wstrząsnął kryzys finansowy, coraz więcej państw decyduje się na dodatkowe opodatkowanie instytucji finansowych, bowiem właśnie ich nieodpowiedzialna działalność doprowadziła do kryzysu finansowego i gospodarczego, a z jego skutkami państwa walczyły kosztem swoich obywateli. Dobre praktyki stosowane w innych państwach pokazują, że opodatkowanie instytucji finansowych jest rozwiązaniem słusznym i efektywnym. Na Litwie banki są obecnie instytucjami niezwykle uprzywilejowanymi. Proponujemy opodatkowanie aktywów bankowych oraz wprowadzenie podatku od transakcji finansowych. Głównym celem wprowadzenia tych podatków jest zapewnienie dodatkowych wpływów do budżetu oraz sprawienie, by banki przyczyniły się do budowy dobrobytu w państwie. Uzyskane dodatkowe wpływy do budżetu mogą być wykorzystane do realizacji ukierunkowanej polityki społecznej.

Kolejną grupą struktur biznesowych, która jest na Litwie w sposób nieuzasadniony zbytnio uprzywilejowana, są duże centra handlowe, które płacą mniej podatków niż ich konkurenci trudniący się w sektorze handlu detalicznego, czyli przedsiębiorstwa drobne i średnie. Z tego względu proponujemy opodatkowanie zysku generowanego przez podmioty handlu detalicznego (centrów handlowych) przewyższającego miesięczną kwotę 45000 EUR, a wpływy z podatku proponujemy skierować do samorządów, które uzyskałyby możliwość pokrycia wydatków z tytułu zbiórki, segregacji i recyklingu odpadów.

Ponadto proponujemy zmniejszenie VAT na artykuły pierwszej potrzeby, tj. podstawowe przetworzone artykuły spożywcze: żywność na bazie zbóż, produkcję mięsną, produkty mleczne oraz nieprzetworzone produkty rolne: mięso, warzywa, owoce, jajka itp. Zmniejszenie VAT na artykuły pierwszej potrzeby pozwoliłoby zmniejszyć ceny na nie, co byłoby niezwykle ważne dla osób o niskich dochodach, ponadto przyczyniłoby się do zwiększenia konsumpcji w kraju.

Proponujemy rezygnację i nieuwzględnianie maksymalnej wysokości składek do Zarządu Funduszu Państwowego Ubezpieczenia Społecznego (lit. SODRA), która jeszcze bardziej zwiększyłaby niesprawiedliwość podatkową pomiędzy osobami zarabiającymi dużo a otrzymującymi mniejsze wypłaty. Proponujemy, by w stosunku do osób otrzymujących minimalne wynagrodzenie stosowany był symboliczny podatek w wysokości 1 euro, bowiem sama nazwa wskazuje, że są to najmniejsze z możliwych dochodów pracującego mieszkańca.

Mając na celu poprawę warunków do inwestowania oraz tworzenie nowych miejsc pracy proponujemy gruntowną rewizję trybu opodatkowania pracy i przedsiębiorstw, które są społecznie odpowiedzialne, uczciwie płacą wynagrodzenia i odprowadzają podatki do budżetu państwa.

ZAPEWNIENIE SPRAWIEDLIWOŚCI

Akcja Wyborcza Polaków na Litwie - Związek Chrześcijańskich Rodzin zawsze podkreślał znaczenie uczciwości i sprawiedliwości w polityce. O uczciwości nie tylko mówimy, ale przede wszystkim kierujemy się nią, a także wartościami chrześcijańskimi w swoim życiu i działalności.

Z ubolewaniem należy stwierdzić, że poprzez nieuczciwych polityków naszym krajem rządzą struktury biznesowe, a na litewskiej scenie politycznej raz po raz wybuchają nowe skandale korupcyjne na dużą skalę, które podważają zaufanie obywateli do instytucji państwowych i generalnie do kondycji moralności w naszym kraju. W polityce nie ma miejsca na korupcję. Z korupcją należy walczyć nie słowem, a rzeczywistymi czynami, zacząć przy tym należy od siebie. AWPL-ZChR pryncypialnie nie przyjmował pieniędzy od struktur biznesowych. Stoimy na stanowisku, że biznes należy oddzielić od polityki. Będziemy kontynuowali dzieło tworzenia bazy ustawodawczej skierowanej nie tylko na zwalczanie przejawów korupcji, ale przede wszystkim na usuwanie przyczyn korupcji. Wobec skorumpowanych urzędników i polityków będziemy stosowali najbardziej rygorystyczne środki.

Mając na celu zwiększenie zaufania obywateli do instytucji państwowych i zwiększenie ich udziału w procesach zarządzania państwem będziemy apelowali do mieszkańców o aktywne zgłaszanie propozycji i opinii w trakcie opracowywania aktów prawnych. Będziemy dążyli do zapewnienia, by system regulacji prawnych funkcjonował na Litwie sprawnie, był nieskomplikowany i zrozumiały.

Będziemy też dążyli do zapewnienia efektywnej pracy organów ścigania poprzez doskonalenie kompetencji sędziów, śledczych i policjantów. Będziemy czynili starania, by głównym zadaniem policji było zapewnienie bezpieczeństwa mieszkańców i prewencja przestępczości.

Mając na celu zwiększenie bezstronności i obiektywności systemu wymiaru sprawiedliwości oraz zmniejszenie możliwości wywierania jakiejkolwiek presji na sądy jeszcze w ubiegłej kadencji, ale też obecnie proponujemy nie tylko wprowadzenie, ale też wzmocnienie instytucji ławy przysięgłych w systemie prawnym na Litwie.

LUSTRACJA

Ubolewamy, że przed każdymi wyborami niektóre partie poruszają temat lustracji, nawet opracowują różne rezolucje, a po wyborach nie podejmują żadnych rzeczywistych kroków. W naszym kraju mieszka szerzej nieznana liczba osób, które, zatrudnione w strukturach państwowych i samorządowych, stają się obiektami szantażu i mogą być wykorzystywane ze szkodą dla obywateli i państwa. Dlatego proponujemy niezwłoczne przeprowadzenie powszechnej lustracji. Pozwoli to na definitywne zamknięcie tematu lustracji, rozwiązanie problemu szantażowania byłych współpracowników bezpieki radzieckiej i pozwoli na wytrącenie z rąk nieuczciwych polityków tego cynicznego narzędzia.

OŚWIATA

Troska o oświatę, jakość nauki i studiów stanowi gwarancję konkurencyjności krajowej gospodarki na rynkach europejskich i światowych. Oświata stanowi najważniejszą przesłankę zrównoważonego rozwoju. Zmienia ona poglądy ludzi i kształci ich umiejętności służące budowie bardziej bezpiecznego zdrowego i bogatego świata, tzn. polepsza jakość życia.

Reforma oświatowa zapoczątkowana przez koalicję konserwatywno-liberalną i kontynuowana przez koalicję rządzącą w bieżącej kadencji w zasadzie zniszczyła sprawnie funkcjonujący system oświatowy na Litwie. Nietrudno o wrażenie, że brak jest wizji w tej dziedzinie, zaś obecny system oświatowy nie zapewnia jakościowego nauczania i nie odpowiada potrzebom rynku pracy. Problemy z akredytacją poszczególnych gimnazjów, zwłaszcza w samorządzie m. Wilna zarządzanym przez koalicję liberalno-konserwatywną, pokazują, że władze całkowicie nie uwzględniają zdania społeczności szkolnych i nie kierują się dobrem uczniów, narzucając nieuzasadnione reformy oświatowe.

Opowiadamy się za tym, by podczas przeprowadzania reform oświatowych główną wytyczną byłoby dobro uczniów, młodzieży, by wsłuchano się w ich potrzeby i oczekiwania. Opowiadamy się za zachowaniem szkół wiejskich, by placówka oświatowa nie oddalała się od miejsca zamieszkania dzieci, naszym dążeniem jest zapewnienie świadczenia jakościowych usług oświatowych w bezpiecznych warunkach, które są zgodne z najnowszymi wymaganiami.

Proponujemy odstąpienie od wadliwej zasady finansowania „koszyczka ucznia”. Mając na celu zapewnienie zrównoważonego rozwoju oświaty mniejszości narodowych opowiadamy się za przywróceniem tradycyjnego modelu oświaty mniejszości narodowych, który z sukcesem działał do 2010 roku. W tym obszarze również konieczny jest dialog pomiędzy władzami a obywatelami państwa – przedstawicielami mniejszości narodowych.

Niezbędne są zmiany w szkołach ogólnokształcących. Badania wskazują, że dzieci na Litwie są najbardziej obciążane w szkołach i mają najmniej czasu wolnego po lekcjach. Z drugiej zaś strony w szkole ogólnokształcącej mało uwagi poświęca się kształtowaniu kompetencji kluczowych (komunikowania, pracy w grupie, myślenia twórczego itp.) oraz wartości prospołecznych (obopólnej pomocy, szacunku wobec osób starszych itp.). Szkoła ogólnokształcąca coraz mniej uwagi poświęca kształceniu moralności, wskutek czego traci sama szkoła (szyderstwa kierowane pod adresem nauczycieli, uczniów, nieuczęszczanie do szkoły), uczniowie (ich przyszłość, kariera), konsekwencje odczuwa również całe nasze społeczeństwo (przestępczość, działania antyspołeczne, przemoc itp.). Opowiadamy się za odciążeniem uczniów i młodzieży w szkołach, rozwojem działalności pozalekcyjnej i większą aktywnością oraz prowadzeniem nauczania w duchu moralności.

Proponujemy przeprowadzenie reformy szkół zawodowych. Będziemy apelowali do młodzieży, by nie wybierała „modnych” zawodów, tylko te, które mają lub będą miały popyt na rynku pracy. Będziemy popierali współpracę szkół zawodowych i biznesu, popieramy pomysł praktyk zawodowych.

Zmiany są niezbędne również w systemie szkolnictwa wyższego. Obecnie zbyt często podnoszona jest kwestia finansowania szkolnictwa wyższego, a jakość studiów schodzi na drugi plan. Tymczasem jakościowe szkolnictwo wyższe jest gwarantem rozwoju gospodarczego w naszym kraju. Konieczne jest zapewnienie, by doskonalenie naukowe i twórcze oraz system nauki i studiów spełniałyby oczekiwania społeczeństwa i gospodarki. Będziemy dążyli do jego otwartości i integracji z międzynarodowym środowiskiem badań naukowych i szkolnictwa wyższego. Będziemy też dążyli do zapewnienia dostępności szkolnictwa wyższego dla wszystkich grup mieszkańców, ażeby mniejsze dochody czy miejsce zamieszkania (np. miejscowość wiejska) nie ograniczałyby możliwości młodzieży do podjęcia studiów.

Występujemy z propozycją wspierania działalności uniwersytetów trzeciego wieku, czerpania z doświadczenia życiowego i zawodowego osób starszych poprzez przekazywanie wiedzy dla młodzieży, jesteśmy za budowaniem więzi między pokoleniami, za wzajemnym zbliżaniem się generacji. Wspieramy racjonalną zajętość seniorów oraz pomysł uczenia się przez całe życie.

AWPL-ZChR nadal będzie aktywnie podnosił kwestię zrównania wynagrodzeń pedagogów zatrudnionych w placówkach przedszkolnych i wczesnoszkolnych oraz nauczycieli. Z inicjatywy frakcji AWPL-ZChR Sejm przyjął w tej kwestii rezolucję, która została przekazana Rządowi.

Niezwykle ważne jest czynienie starań w celu utrzymania i zwiększenia prestiżu zawodu nauczyciela. Należy stworzyć dla pedagogów należyte warunki do pracy i w sposób godny ich wynagradzać - stosownie do trudnej misji, jaką pełnią.

OCHRONA ZDROWIA

Efektywne finansowanie systemu zdrowotnego nie jest wydawaniem pieniędzy, tylko inwestycją w zdrowsze i, co za tym idzie – szczęśliwsze społeczeństwo. Placówki opieki zdrowotnej powinny być jak najbliżej mieszkańców, dlatego jesteśmy przeciwko zamykaniu szpitali i ambulatoriów w mniejszych miejscowościach. Proponujemy również zmianę wadliwego systemu kwotowego w Kasie Chorych, bowiem placówkom opieki zdrowotnej brakuje pieniędzy na leczenie pacjentów, dlatego wprowadzają one opłaty na usługi.

Potrzebne są dodatkowe ulgi na zakup lekarstw, bowiem ceny na leki są największe w całym regionie. Dla osób powyżej 75. roku życia medykamenty powinny być udostępniane za darmo. Osoby niepełnosprawne lub osoby, na których utrzymaniu są osoby niepełnosprawne, osoby ze stwierdzonymi przewlekłymi chorobami oraz osoby o dochodach poniżej granicy ubóstwa powinny mieć możliwość odliczenia od dochodu wydatków na zakup leków, jeżeli w danym miesiącu wydali na leki więcej niż 30 euro. Odliczeniu podlegałaby nadwyżka powyżej ustalonego limitu 30 euro. Ulga ta i inne byłaby wyciągnięciem ręki do najbardziej skrzywdzonych i najuboższych.

Jesteśmy zdania, że o zdrowie należy dbać wówczas, gdy osoba jest jeszcze zdrowa. Będziemy wspierali programy prewencyjne, promujące szczepienie oraz inicjatywy prozdrowotne.

OCHRONA MNIEJSZOŚCI NARODOWYCH

Różnorodność kulturalna jest jedną z największych wartości Litwy, która wykształciła się w toku bogatej historii naszego kraju. Od wieków w naszym państwie obok siebie zgodnie żyli przedstawiciele różnych narodowości – Polacy, Rosjanie, Ukraińcy, Żydzi, Niemcy, Tatarzy, Karaimi, Łotysze itp., wnosząc swój wkład w budowę nowoczesnego państwa. Mniejszości narodowe powinny być przede wszystkim traktowane jako równoprawni obywatele naszego kraju, a próby skłócenia społeczeństwa ze względu na narodowość, podejmowane przez niektórych polityków i przedstawicieli władz, są godne potępienia. W dziedzinie ochrony mniejszości narodowych nie trzeba na nowo wymyślać roweru – wystarczy zapewnić wykonanie zobowiązań i konwencji międzynarodowych. Jesteśmy przekonani, że w najbliższym czasie tak się właśnie stanie, zaś tradycyjne mniejszości narodowe na Litwie będą mogły korzystać z praw, jakie przysługują Szwedom w Finlandii czy Austriakom na północy Włoch.

ROLNICTWO

Litewskie rolnictwo jest ważne pod względem gospodarczym, społecznym, etnokulturowym oraz ochrony środowiska. W rolnictwie i przemyśle spożywczym tworzona jest znaczna część ogólnej wartości dodanej na Litwie, to jeden z ważniejszych sektorów produkujących na eksport.

W dziedzinie rolnictwa nasz kraj ma jeszcze wiele niewykorzystanego potencjału, połacie ziemi nieuprawianej i opuszczonej są ogromne. Wychodzimy z propozycją, by wykorzystać ten potencjał i wspierać produkcję biopaliw w naszym państwie – miałoby to korzystny wpływ zarówno dla rolnictwa w naszym kraju, jak też gospodarki cieplnej, energetyki i rynku pracy. Po pierwsze powszechne przejście na produkcję biopaliw w rolnictwie oznaczałoby zapoczątkowanie uprawiania około 300 tys. ha gruntów leżących obecnie odłogiem, a to z kolei pozwoliłoby na utworzenie około 10 tys. nowych miejsc pracy w miejscowościach wiejskich. Oprócz tego biopaliwa są tańsze niż gaz czy inne źródła energii. Rozwój tego sektora rolnictwa zwiększyłby ponadto niezależność energetyczną Litwy. Wart odnotowania jest również fakt, że w budżecie Unii Europejskiej na l. 2014-2020 przewidziano niemałe finansowanie energii alternatywnej.

Obecnie rolnik czyni największe starania, ponosi największe ryzyko, a ostatecznie otrzymuje najmniejszą część zysku z realizacji produkcji rolnej. Właściciel drobnego i średniego gospodarstwa rolnego jest całkowicie zależny od woli skupującego. Brak kooperacji w rolnictwie utrudnia rolnikom korzystanie z kredytowania bądź innych usług bankowych. Dlatego będziemy popierali kooperację rolników i będziemy dążyli do stworzenia na Litwie zrównoważonego systemu rolnictwa, który byłby przychylny dla rolników i przetwórców.

Będziemy apelowali, by coraz więcej mieszkańców miejscowości wiejskich skorzystało ze wsparcia unijnego w takich dziedzinach, jak: zachęcanie młodych rolników do rozpoczynania działalności, inwestycje w gospodarstwa rolne, wsparcie dla drobnych rolników, zakładanie ośrodków rzemiosła tradycyjnego.

Będziemy żądali, by podział wsparcia dokonywany przez urzędy państwowe odbywał się w sposób wydajny i racjonalny, będziemy prowadzili nadzór nad realizacją finansowanych projektów, by skutkowały one zwrotem finansowym i socjalnym.

Będziemy dążyli, by produkcja rolna była objęta ulgową taryfą podatku VAT.

 

Mówiąc o rolnictwie, o ziemi, nie sposób nie wspomnieć o reprywatyzacji gruntów zagrabionych przez Sowietów. Proces ten trwa na Litwie już od wielu lat, jednakże większość prawowitych właścicieli gruntów bądź ich potomków, zwłaszcza w miastach, do tej pory nie odzyskała własności, do której mają prawo. Znaczna część osób odeszła na zawsze nie doczekawszy się zwrotu swej ojcowizny, a inni wzbogacili ich kosztem. Będziemy dążyli do niezwłocznego rozwiązania tego problemu i zaproponujemy wypłacenie rekompensaty za niezwróconą ziemię przy zastosowaniu cen rynkowych. Opowiadamy się za wyniesieniem z Wilna Filii Litewskiego Centrum Nauk Rolniczych i Leśnictwa, a na ponad 300-hektarowej powierzchni, jaką zajmuje, należy zaprojektować 3-4 tysiące działek pod budownictwo indywidualne w ramach rekompensaty za niezwrócone grunty. Nasza frakcja zarejestrowała w Sejmie szereg projektów ustaw i propozycji spełniających słuszne oczekiwania właścicieli ziemi i zawierających propozycje rozwiązania problemu, jednakże większość rządząca odrzuca je, w ten sposób pozostawiając bez rozwiązania nabrzmiałe problemy i nie racząc rozliczyć się z obywatelami.

POPRAWA INFRASTRUKTURY DROGOWEJ

Jednym z najbardziej aktualnych problemów w naszym kraju jest zły stan dróg (ulic) o znaczeniu lokalnym. Długość takich dróg wynosi około 60 000 km, tj. jest trzykrotnie większa niż długość dróg o znaczeniu państwowym. Utrzymanie dróg o znaczeniu lokalnym oraz dróg żwirowych, a także zapewnienie bezpieczeństwa ruchu leży w gestii samorządów. Ruch na drogach staje się coraz bardziej intensywny, tymczasem infrastruktura drogowa nie zapewnia rozwoju gospodarczego i społecznego w regionach i nie spełnia oczekiwań mieszkańców. Poprawa sytuacji jest możliwa jedynie przy zapewnieniu należytego finansowania. Tym niemniej do tej pory mamy do czynienia z ogromną dysproporcją przydzielanych funduszy. Staraniami naszej frakcji w Sejmie pula środków skierowywanych do samorządów na sprawowanie tej funkcji została zwiększona do 30% (wcześniej było to zaledwie 20%) ogólnej kwoty dostępnej w ramach programu wyasygnowanej na utrzymanie i rozwój dróg krajowych.

AWPL-ZChR proponuje zwiększenie finansowania skierowywanego na drogi (ulice) o znaczeniu lokalnym oraz drogi żwirowe do 40% od ogólnej rocznej kwoty dostępnej w ramach programu utrzymania i rozwoju dróg krajowych. Bardziej proporcjonalny podział środków zapewniłby bardziej efektywne utrzymanie dróg o znaczeniu lokalnym w miejscowościach wiejskich, utrzymanie ulic, chodników i dogląd podwórek w miastach i miasteczkach oraz zwiększyłby bezpieczeństwo ruchu drogowego na Litwie.

OCHRONA ŚRODOWISKA

Proponujemy zmniejszenie dla mieszkańców Litwy opłat za zbiórkę, segregację i recykling odpadów poprzez opodatkowanie dużych centrów handlu detalicznego, których miesięczne dochody przekraczają kwotę 45000 EUR. Część tego podatku należy skierować do samorządów, które mogłyby z tych pieniędzy częściowo pokryć wydatki z tytułu zbiórki, segregacji i recyklingu odpadów.

Będziemy wspierać tworzenie podstaw „zielonej gospodarki” jako bodźca rozwoju gospodarczego i społecznego poprzez wprowadzenie programów rozwoju energetyki odnawialnej i alternatywnej, szczególnie wspierając przemysł energooszczędny i niskoemisyjny.

Będziemy wspierali propagowanie myśli ekologicznej od wieku przedszkolnego. Proponujemy wprowadzenie ulg podatkowych na produkty ekologiczne. Będziemy promować zdrowy styl życia i wybór produktów ekologicznych, w celu uregulowania rynku przez konsumentów, wybierających zdrowsze produkty – tak żywności, jak i artykułów gospodarstwa domowego, czego skutkiem byłoby wytwarzanie przez producentów produktów przyjaznych środowisku.

POLITYKA OCHRONY KRAJU

Będziemy zwiększali poziom uzawodowienia Wojska Litewskiego. Będziemy popierali inicjatywy służące doskonaleniu gotowości fizycznej żołnierzy, zdolności korzystania z najnowszych narzędzi informacyjnych w służbie, będziemy polepszali warunki odbywania służby – wszystko to w celu uatrakcyjnienia zawodowej służby wojskowej. Będziemy dążyli do stworzenia wojska, w którym służą żołnierze wysoko wykwalifikowani, wojska nowoczesnego i dobrze uzbrojonego oraz gotowego do pracy z NATO i sojusznikami w państwach członkowskich UE. Za pośrednictwem organizacji pozarządowych będziemy popierali prowadzenie wychowania obywatelskiego wśród młodzieży oraz doskonalenie gotowości fizycznej. Będziemy promowali ochotnicze zaciąganie się do wojska i dobrowolny udział obywateli w ochronie kraju.

Zgodnie z zobowiązaniami międzynarodowymi, jakie powzięło nasze państwo, powinniśmy zwiększać wydatki na obronność. Tym niemniej w dziedzinie obronności powinniśmy nie tylko rozstrzygać kwestię zwiększania finansowania, ale przede wszystkim podnosić temat efektywności wydatków na ochronę kraju. Należy kupować nie przestarzały sprzęt o wątpliwym potencjale wojskowym, tylko inwestować w nowoczesną i efektywną broń. Dodatkowo należy wykorzystać potencjał naszego kraju i drobny sprzęt wojskowy, broń i naboje produkować we własnym państwie. W ten sposób nie tylko wywiążemy się z zobowiązań międzynarodowych, ale przyczynimy się też do rozwoju gospodarczego.

W celu zapewnienia lepszej ochrony kraju proponujemy więcej uwagi skierować na kwestię wyposażenia policji i funkcjonariuszy ochrony przeciwpożarowej w niezbędne narzędzia i sprzęt oraz na szkolenia w zakresie ochrony ludności.

POLITYKA ZAGRANICZNA

W obszarze polityki zagranicznej będziemy dążyli do zacieśniania współpracy z najbliższymi sąsiadami – Łotwą, Polską, Białorusią i Rosją. Poprzez wzmacnianie relacji z sąsiadami będziemy aktywizowali współpracę w dziedzinie gospodarki, nauki, współpracę technologiczną, kulturalną, w dziedzinie społecznej i ochrony środowiska. Będziemy umacniali nasze pozycje w strukturach euroatlantyckich – UE i NATO. Będziemy popierali wszechstronną współpracę nie tylko na najwyższym szczeblu, z udziałem polityków i dyplomatów, ale też będziemy dążyli do uspołeczniania polityki zagranicznej Litwy poprzez doskonalenie systemu konsultacyjnego w obszarze polityki zagranicznej (rola ekspertów, społeczności akademickiej) oraz współdziałanie z organizacjami i społecznościami pozarządowymi.

POLITYKA MIGRACYJNA

Migracja stała się dzisiaj bodajże najbardziej uniwersalnym zjawiskiem obejmującym cały świat. Ludzie migrują w poszukiwaniu pracy, lepszych warunków życia, wolności czy bezpieczeństwa.

Litwa boryka się z niezwykle palącym problemem, jakim jest zmniejszająca się liczba mieszkańców. Dzieje się tak z powodu zwiększonej emigracji, do której zmniejszenia będziemy dążyli przy użyciu narzędzi gospodarczych, polepszając warunki do życia na Litwie i czyniąc starania w celu sprawienia, by ci, którzy wyjechali, wrócili do kraju. Kierunki rozwiązania tego problemu są przewidziane w niemal każdym punkcie niniejszego programu wyborczego, ze szczególnym akcentowaniem społecznej polityki prorodzinnej oraz przy użyciu zakładanych przez nas narzędzi walki z korupcją.

Opracujemy skuteczny i kompleksowy pakiet narzędzi, które mają chronić Litwę przed utratą najcenniejszego potencjału ludzkiego w związku z emigracją. Stworzymy możliwie najprzychylniejsze warunki prawne i inne do powrotu do kraju emigrantów gospodarczych – obywateli Litwy.

Opowiadamy się przeciwko podwójnemu opodatkowaniu dochodów emigrantów. Jeśli emigranci legalnie pracują za granicą i płacą tam podatki, ich dochody nie mogą być po raz drugi opodatkowane w naszym kraju.

Obecnie Europa boryka się z ogromnym problemem, jakim jest napływ nielegalnych imigrantów. Nie wolno przymykać oczu czy też zostać na uboczu w czasie, gdy na stary kontynent docierają tłumy uchodźców – wszak Litwa jest nie tylko członkiem UE, ale też krajem chrześcijańskim. Powinniśmy być solidarni, wyciągnąć pomocną dłoń i uczestniczyć w udzielaniu wsparcia dla osób, które ucierpiały na skutek wojny.

Jednakże jesteśmy zdania, że każde wsparcie i pomoc powinno być udzielane na zasadzie dobrowolności. Tylko wówczas pomoc motywuje, sprawia satysfakcję, spotyka się ze zrozumieniem i akceptacją obywateli.

Z ubolewaniem należy stwierdzić, że większość uchodźców – to imigranci gospodarczy poszukujący dobrze płatnej pracy i gwarancji socjalnych, czego niektóre państwa nie potrafią zapewnić nawet dla swoich obywateli. Państwa potrafią samodzielnie oszacować, ilu uchodźców są w stanie przyjąć i jakiego wsparcia mogą im udzielić. Sprzeciwiamy się przymusowemu bądź narzucanemu systemowi kwotowemu, który wzbudza wiele wątpliwości, ale w zasadzie nie rozwiązuje problemu imigracji. System kwotowy jest narzędziem powierzchownym. Jest to walka z konsekwencjami, a nie z przyczynami, jest niczym skropieniem wodą ognia.

Przyjęcie uchodźców wojennych w naszym kraju wymaga wiedzy, nawyków i współpracy właściwych instytucji w definiowaniu efektywnych kryteriów selekcji uchodźców, które to kryteria mają być pomocne w oddzieleniu rzeczywistych uchodźców wojennych od imigrantów gospodarczych. Dodatkowo, mając na celu przeciwdziałanie wrogości, konieczne jest stworzenie systemu informowania przybywających na Litwę uchodźców i naszych mieszkańców. Dokonując selekcji osób należy uprzednio uzgodnić oczekiwania, powiedzieć, jakim krajem jest Litwa, jakie panują tutaj rzeczywiste warunki do pracy, życia i gwarancje socjalne. Jeśli te działania nie zostaną podjęte, może się zdarzyć tak, że po upływie długich miesięcy niezbędnych na identyfikację osób, ich przygotowywanie do integracji, naukę języków, jakimi posługują się mieszkańcy Litwy, poszukiwanie mieszkania i pracy, ostatecznie uchodźcy wyrażą niezadowolenie z powodu zbyt znikomego wsparcia. Wówczas bezużyteczne będą i kwoty, i pieniądze wydane na integrację. Należy również opracować zalecenia i przewidzieć wsparcie finansowe dla samorządów, które w ramach podobnego unijnego systemu kwotowego przyjmą uchodźców w swoich miastach i rejonach, ale nie będą miały w tym zakresie żadnego doświadczenia.

W opinii AWPL-ZChR Litwa powinna w pierwszej kolejności zatroszczyć się o uchodźców wojennych – chrześcijan z Iraku i Syrii. O uchodźców, którzy uciekają nie tylko od okrucieństw wojennych, ale są też prześladowani z powodu przekonań religijnych. Wspólne wartości i zbliżony światopogląd ułatwiłyby zrozumienie różnic kulturalnych pomiędzy narodami, a naszych mieszkańców zmotywowały do wyciągnięcia pomocnej dłoni.

REKREACJA I SPORT

Przyczyną większości problemów zdrowotnych ludzi w dobie obecnej jest mało aktywny tryb życia. Jedną z konsekwencji takiego stylu życia jest stale rosnący odsetek osób z otyłością, a to może skutkować groźnymi konsekwencjami dla naszego społeczeństwa. Będziemy czynili starania, by zmienić pogląd mieszkańców na sport i zdrowy tryb życia. Będziemy promowali sport jako jeden z najbardziej efektywnych sposobów na poprawę jakości życia i wzmacnianie zdrowia. Będziemy dążyli do zwiększenia możliwości uprawiania sportu nie tylko dla jego amatorów, ale wszystkich mieszkańców. Stworzymy warunki do uprawiania sportu dla wszystkich, niezależnie od płci, wieku czy sprawności fizycznej. Będziemy wspierali organizowanie imprez rekreacyjnych i sportowych, opracujemy programy aktywności fizycznej dla osób starszych, osób niepełnosprawnych oraz grup wykluczonych społecznie, będziemy wspierali organizacje pozarządowe rozwijające ideę „sportu dla wszystkich”. Biorąc pod uwagę pogarszający się stan zdrowia dzieci i młodzieży zaproponujemy zwiększenie liczby lekcji wychowania fizycznego do czterech razy w tygodniu.

Stworzymy sportowy model organizacyjny zintegrowany z systemem edukacji, który będzie działał na wszystkich poziomach edukacji i wychowania dzieci i młodzieży. Sport powinien stanowić ważny element edukacji i promocji aktywności fizycznej dzieci i młodzieży.

KULTURA I DZIEDZICTWO

Zapewnimy dostęp do kultury wszystkim mieszkańcom - niezależnie od różnic demograficznych. Będziemy podejmować działania przeciwko kulturowemu wykluczeniu poszczególnych osób, grup społecznych, grup wiekowych (w szczególności osób starszych, poprzez takie działania, jak wspieranie tworzenia się uniwersytetów trzeciego wieku czy amatorskich ruchów artystycznych starszego pokolenia), jak również pewnych regionów kraju. W celu rozwiązania tego problemu proponujemy stworzenie spójnego systemu zwalczającego fizyczne, finansowe, komunikacyjne i informacyjne bariery utrudniające dostęp do kultury.

Litwa może się pochwalić wspaniałym dziedzictwem kulturowym i historycznym. Będziemy dbali o to dziedzictwo, będziemy dążyli do tego, by dziedzictwo kulturowe naszych przodków – dzieła sztuki, pomniki przyrody i architektury, zabytkowe cmentarze – znalazły się pod należytą ochroną i stały się ważną lekcją historii dla przyszłych pokoleń.

Mając na celu kształtowanie kompetencji międzykulturowych wśród młodego pokolenia na Litwie, we współpracy z wysoko wykwalifikowanymi specjalistami, będziemy promowali społeczną edukację kulturalną. Podczas takich zajęć młode osoby miałyby możliwość kontaktu z żywą kulturą – niezależnie od miejsca rozlokowania placówki oświatowej. Wdrożymy system dotacyjny, beneficjentami którego byłyby instytucje artystyczne realizujące edukacyjne programy skierowane do dzieci i młodzieży. Będziemy promowali i wspierali artystycznie uzdolnioną młodzież – będziemy czuwali nad ich debiutem i dalszym rozwojem kariery.

Będziemy popularyzowali czytanie poprzez przeprowadzanie ogólnokrajowych akcji czytania, w których uczestniczyliby w pierwszej kolejności młodzi mieszkańcy; opracujemy i będziemy realizowali szeroko zakrojone programy skierowane na popularyzację klasyki litewskiej i światowej oraz literatury współczesnej i na szerzenie wiedzy na temat kultury. Polepszymy warunki pracy bibliotek, zwiększymy zasoby książkowe w bibliotekach, poczynimy starania w celu polepszenia sytuacji społecznej i materialnej autorów i tłumaczy.

Szczególną uwagę skierujemy na promowanie kultury narodowej. Będziemy dążyli do zachowania dziedzictwa kulturowego, architektury i wartości historycznych stworzonych przez wszystkie narody mieszkające na tych ziemiach od czasów Wielkiego Księstwa Litewskiego – Polaków, Rosjan, Białorusinów, Żydów, Tatarów. Będziemy wspierali inicjatywy organizacji pozarządowych i grup nieformalnych skierowane na rozwój kreatywności, zachowanie dziedzictwa kulturowego, promowanie sztuki. Stworzymy warunki do tworzenia lokalnych kółek artystycznych, zwłaszcza w miejscowościach wiejskich i miasteczkach.

ROZWIJANIE DUCHOWOŚCI

Wszystkie nasze dążenia polityczne, gospodarcze, społeczne i kulturalne są niezmiernie ważne, ale najważniejsza jest nasza kondycja duchowa. Jedynie osoby, które wierzą w Boga, potrafią wybaczyć, kochać, promienieć, dzielić się dobrem, budować szczęśliwe otoczenie wokół siebie. Kiedy w naszym sercu są pokój i spokój, możemy je zaszczepić również w naszych rodzinach, społeczeństwie i całym państwie.

Amerykański uczony Josh McDowell ogłosił zadziwiającą statystykę, że młodzież, która swoją wiarę opiera na Piśmie Świętym, jest 10,6 razy mniej skłonna do używania narkotyków, 4 razy mniej skłonna do kradzieży, 5,5 razy mniej skłonna do samobójstw, 3,7 razy – do alkoholizmu, 3,4 razy – do skrzywdzenia innego człowieka. To właśnie jest ekonomia oraz oszczędzanie środków budżetowych, szczególnie w asygnacji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Ministerstwa Oświaty i Nauki.

Panująca w Europie kultura postmodernistyczna, odrzucając obiektywną prawdę, wzbudza coraz większe zamieszanie w życiu duchowym i społecznym. Negowanie takich wartości, jak życie w swym pełnym cyklu od poczęcia do naturalnej śmierci, rodziny jako owocu miłości mężczyzny i kobiety, ich odpowiedzialności za siebie nawzajem i za potomstwo, życia jakby nie było Boga, przygotowuje glebę dla różnych dziwnych, ekstremalnych, amoralnych czynów i skłonności.

***

Bez względu na narodowość, płeć, rasę, przekonania polityczne, status społeczny – wszyscy potrzebujemy pokoju i spokoju. Z tego względu wszystkie nasze plany i oczekiwania, jakie zawarliśmy w niniejszym programie, zawierzamy Bogu i wierzymy, że da nam wystarczająco siły, mądrości i zdrowia, by założenia te realizować na rzecz wszystkich obywateli naszego kraju.

Wartości chrześcijańskie, sprawiedliwość społeczna i uczciwa polityka – są to podstawowe hasła AWPL-ZChR.

Tak nam dopomóż Bóg!

Zatwierdzono na konferencji AWPL-ZChR dnia 2 sierpnia 2016 r.

Waldemar Tomaszewski, przewodniczący AWPL-ZChR